Aziz Nesin - Şiirin Tam Zamanıdır, Kendi Sesinden Aziz Nesin Şiirleri, Müzik: Nurettin Özsuca

Coşumcular

*

Bile bile yaşayamayacağımızı o günlerde
Göremeyeceğimiz günler için döğüştük
Kavgamızın şiir olması bundan
*
Adları gazetelere bile geçmedi bizimkilerin
Bir haberlik değerleri bile yoktu ölenlerin
Ancak haber olabildiler
Yakalandılar yargılandılar tutuklandılar
*
Buza yazmadık yazımızı yine de
Alınterimizle kanımızla
Coğrafyaya kazdık acımızı
Ki açsın diye güller
Parmağımızın değdiği her yerden
*
Eğirip karanlıklarını zindanların
İplik iplik ışıklar yarattık
Duvarların taşlarında öğüttük umutsuzluğu
Yepyeni umutlar ürettik
Yetmiş kez öldürülsek
Yine yediverendik
Ummadık beklemedik kendimize bişey
Ne bu dünyadan ne ötekinden
*
Zamanın örsünde döğe döğe
Tava gelsin diye güzel yarınlar
Ki yaşamadan gördüğümüz
Ki bin kez aldatılsak
Yine de inandığımız
*
En uzaklardakine bile
Elimizi uzattık
Düşlerimizde yaklaştık
Geldik gittik bilinmedik
Öyle bir coşumcu kuşaktık

*

Vakıf, 15 Temmuz 1983, sa: 04.35 (Sayfa: 3-4)

Dünya Zengini

*

Bulutlar dağlar
Akar ve akmaz sular
Yağmur rüzgâr yaprak
Cümbüşüyle beni şaşırtan renkler
Bütün doğa tansıklarıyla benim
Ne zenginim ne zenginim
*
Kuşlar ki kuşlar ki kuşlar
Bütün börtüböcek
Düşen yaprak yağan kar
Bütün sesler duyabildiğim
Hepsi benim hepsi benim
Ne zenginim ne zenginim
*
Umutlarıyla acılarıyla
Sevileri kahırlarıyla
Gözyaşları kahkahalarıyla
Bütün insanlar benim
Ne zenginim ne zenginim
*
Bütün dillerdeki sözcükleri
Benim için yarattı insanlar
Bütün sözcükler benim
Bütün sözler benim
*
Ne parayla ne senetle
Ne tahville ne bonoyla
Ne de malla mülkle alınıp satılabilir
Tapusu yok
Fiyatı faturası yok
Her ne varsa dünyada hepsi benim
Ne zenginim, ne zenginim
*
Işık gün ve gece
Ve karanlıkla aydınlık
Ve gürültü ve suskunluk
Yaşadıkça bunların hepsi benim
Dünyadaki en zenginim
Ve ben
Yaşarken de ölünce de herkesinim
Ne zenginim ne zenginim
*
Vakıf, 17 Haziran 1980, sa: 03:20 (Sayfa: 5-6)

Zenaat

*

Benim zenaatim yaşamak
Dolu dolu
Derin derin
Benim zenaatim sevmek
Gizli gizli
İçin için
Benim zenaatim yazmak
Yaprak yaprak
Halkım için
Benim zenaatim kavga
Ekmek için
Barış için

*

Duisburg, 24 Ekim1978 (Sayfa: 7)

Seçim

*

Yürüye yürüye yolumu açtım
Kendimi köprü yapıp üstümden geçtim
*
Soluğumdan oluştu havam
Kendi havamda uçtum
*
Yüzü yüze yaptım denizlerimi
Kendi denizlerimden göçtüm
*
Tırmanarak yükselttim kendi dağımı
Her gün daha yüceleri aştım
*
Görmek için önümü yaktım kendimi
Kendi ateşime kendim düştüm
*
Ne kuldan ne de Tanrı'dan
Bu sonu kendime kendim seçtim
*
Nesin Vakfı, 12/13 Ocak 1979 (Sayfa: 8)

Ödenemeyen

*

Ey benim halkım
Ey benim eli açık gözü kapalım
Yüreği açık dili bağlım
Ey benim en güzelim
Ey benim en çirkinim
*
Yiyemedin yedirdin
İçemedin içirdin
Giyemedin giydirdin
Okuyamadın okuttun
Kendin üşüdün yağmurda karda
Ama beni korudun
*
Varından değil yoğundan verdin
Az az değil çoğundan verdin
Ah ne az ne az aldın
Ama çok ne çok verdin
En az aldın en çok verdin
Almadan vermek sana özgü
*
Utanırım aldıklarım demeye
Gücüm yetmez borcum ödemeye
Bende hakkın çoktur halkım
Değil böyle bir Aziz
Bin Azizler olsa yetmez
Aldığını vermeye
Utanırım hakkın helâl et demeye
Dünya durdukça durasın halkım
*
Nesin Vakfı, 30 Haziran 1980 (Sayfa: 9-10)

Kutsal Şölen

*

Alın bakışlarımı
Gözlerim sizin
Seyredin bende dünyayı
Hepinizin
*
Kulaklarımı verdim
İşitin bütün söylenmişleri
Sesler sözler
Hepinizin
*
Koklayın doğayı
Tüterken toprakta canım
Sundum size kendimi
Bir yaşam boyu kotardığım
*
Yürüyün bacaklarımla
Sarılın kollarıma
Dolaşsın gözden göze bakışlarım
Dilden dile sözlerim
Sıcaklığım elden ele
Bu sevi salt benim değil
Hepsini verdim size
*
Tutun ellerimle birbirinizi
İçin dudaklarımdan seviyi
Buyrun alın
Kalmasın en küçük parçam bile
Boşa gitmesin sizler için yaşadığım

*

Vakıf, 31 Temmuz 1979 (Sayfa: 11-12)

GÖMÜ

*

Babam Abdülaziz Efendi
Yaşamınca bir gömü aradı
Sanki gömmüş gibi kendi
Yerini başkası bilmezdi
Bulamadan aradığını
Seksenüçünde tükendi
*
Gömü arayıcılar soyundan gelirim
Kimimiz altın arar kimimiz sevi
Hepimizi gönlünde o düşlem evi
Bulamayacağımı bilirim
O olmayanı ararım
Babam gibi bulamadan ölürüm
*
Türümüz tükeniyor gittikçe oğlum
Sürdür ata armağanı kalıtımızı
Kurutma bu has damarı insansoyundan
Olmasa da ara düşleyip bir gömü
Yaşamak aramaktır içindeki gömüyü
*
Varlık, 11 Nisan 1983 (Sayfa: 13)

Şöyle Bir Geriye Bakınca

*

Altmışbeş yaşın kırk yılı
Çizme postal kabara yıldız apolet
Başımı çevirince geçmişe
Bir görünür bir görünmez
Tellerden demirlerden taşlardan
Seviler parça parça
Sürgünlerle hapislerle darmadağın
Şarkılar duyulmuyor
Mekanizma şakırtılarından
En yaşanılası güzellikler
Sorgulanmış kovuşturulmuş tutuklanmış
Otuzlu yaş kırklı yaş
Ellili altmışlı yaş
Nemli duvarlarda silik silik benek benek
Elin elimi göremeyecek
Avucuna alamazsın ellerimi
İpler zincirler kelepçeler
Polis candarma er
O doyumsuz öpüşmeler
Kesik kesik yasak yasak
Ha geldiler ha gelecekler
Canlanmış da sanki bir kaya
Görmezden gelenlerin korkak selinde
Çıkıyor o Yokuş'tan
Tarihe doğru
Ama coğrafyaya ters
Yukarı yukarı dikine akıyor
Selamsız geçerken yanından herkes
*
Paris (oğlumun squat'ında), 19 Eylül 1980, sa: 03.10 

(Sayfa: 14-15)

Gölgeler toplumu

*

Gün gelir her şeyini yitirir insan
En sonra da gölgesini
Ama şu kara kalabalık
Daha ölmeden yitirmiş gölgesini
Bundan bile kötüsü var
İşte yaşadığımız bu dönem
Yitirmiş insanlarını gölgeler
Olmayan insanların gölgeleri var
Üstelik bilmiyorlar insan olduklarını
İnsanlarını yitirmişler de haberleri yok
Dolaşıyor yerlerde gölgeler
Hem de insan sanıyorlar kendilerini
*
Nişantaşı, 20 Ocak 1984 (Sayfa: 16)

Yazıt

*

Bir adam vardı
Yaşamınca tek şey arardı
Bulamayınca
Kurtuluşu ancak çalışmaktı
Çalışmaktan çalışmaktan çalışmaktan
Aradığını bulamazdı
*
Bir adam vardı
Hiç canı sıkılmazdı
Çalışmaktan çalışmaktan çalışmaktan
Sıkılmaya zamanı kalmazdı
*
Bir adam vardı
Uykusuzluk çekmedi hiç
Başını dayasa taşa
Uykuya dalardı
Çalışmaktan çalışmaktan çalışmaktan
Uykuya zamanı o denli azdı
*
Bir adam vardı
İnsanlar için ağlardı
Çalışmaktan çalışmaktan çalışmaktan
Gülmeye zamanı mı kaldı
*
Bir adam vardı
Hiç dinlenmedi yaşamınca
Çalışmaktan çalışmaktan çalışmaktan
Dinlenmeye zaman bulamazdı
İşini kimselere bırakmazdı
Kendi yazıtını bile kendisi yazdı
*
Uzanıp buraya boylu boyunca
Yorgun başını toprağa koyunca
Uyanmamak üzre uyuyunca
İlk ve son kez dinlendi büsbütün
Ama dinlendiğini artık anlayamazdı
*
Feneryolu, 12 Temmuz 1975 (Sayfa: 17-18)

Anıt

*

Karşı gelme büyüklerine taş kesilirsin
Bak nasıl yığdılar üstümüze taş betonu
Seni bana öldürttüler
Beni de sana
Bizi bize kırdırtıp
Hepimizin adına
Adımız ki Bilinmeyen Asker
O çok iyi bilinenler
Üstümüze bu anıtı diktiler
Sakın sormayın yarattığımız tarihi bize
Altından kalkıp da veremeyelim diye yanıt
Üstümüze dikilmiş bu görkemli anıt
Bizi taş yapıp susturdular
Ölümsüz olduk artık
*
Vakıf, 29 Ekim 1981 (Sayfa: 19)

Altmışında

*

O Sarayburnu'dur yürür denize
Yüz kez yüzyıllardan beri yürür
Yürür ha yürür
Yürür ha yürür
Sen altmış yıldır yürürsün ölüme
Dayan bre
Aziz ha Aziz
Aziz ha Aziz
*
O Marmara'dır akar dipten Karadeniz'e
O Karadeniz'dir akar üstten Marmara'ya
Sayısız yüzyıllardan beri akar
Akar ha akar
Akar ha akar
Sen doğduğundanberi akarsın ölüme
Kavgayı bırakmak olmaz
Bırakmayınca kavga seni
Dayan bre
Aziz ha Aziz
Aziz ha Aziz
Aziz
Ha
Ha Aziz
*
20 Aralık 1975 (Sayfa: 20)

Şarkılar

*

İnsanlar gider şarkıları kalır
Şarkılar var uzun
Yüzyılları dolanır
Şarkılar var kısa
Söylendiği yerde kalır
Şarkılar var
Benim şarkılarım
Söyletmezler
İçimde kalır

*

24.Eylül.1965 (Sayfa: 21)

Bir Yanlışlık

*

Hani yanlış açmazdı çiçekler
Hani yanlış doğmazdı güneş
Hani her ağaç bir bütündü
Hani bulutlar hangi biçimi alsa yanlış değildi hiçbiri
Hani yanlış değildi sevdamız
Güneş gibi çiçek gibi bulut gibi yanlış değildi
*
Şimdi akan sular da yanlış durgun sular da
Yanlış uçuyor bütün kuşlar
Yanlış ağaçların yanlış dallarında yanlış yapraklar
Şimdi her şeyde bir eksiklik var
Hep yanlış yemişler sarkıyor dallardan
Ay yanlış yerde, yanlış ışımış
*
Beni seviyormuşsun
Seni seviyormuşum
Ah senin yanlışın
Vah benim yanlışım
Gerçek mi kurşun mu bıçak mı
Hiçbirisi böylesine doğru bulamazdı yüreği
Kaçıncı kez aldanmışım
Bin değil binbir değil
Baştan ayağa ben yanlışım

*

Taksim, 7 Şubat 1983, sa:21.17 (Sayfa: 22)

Dar Dünya

*

Yüreğim gövdeme sığmıyor
Gövdem odama
Odam evime sığmıyor
Evim dünyaya
Dünyam evrene sığmıyor
Patlayacağım
*
Acımın acısından susmuşum
Ki suskunluğum göklere sığmıyor
Böyle bir acıyı kimlere nasıl anlatacağım
Gönül dar geliyor sevgime
Kafam beynime
Ah şakaklarım
Çatlayacağım
Anladım artık anladım
Kimselere anlatamayacağım
*
Nişantaşı, 18 Mart 1983, sa: 04.00 (Sayfa: 23)

Kapılar Açık Kalsın

Hiçkimse buyur etmedi beni
Bu dünyada hiçbir yere
Ama açtım bütün kapıları tekmeleyerek
Bütün engelleri göğüsleyip yıkarak
Buyrun dediler o zaman incelikle
Buyur ettiler
Ve
Buyurdum
*
Elimden geldiğince görevimi yaptım
Gülümsedim hıçkırıklarımı boğarak
Sonunda kimsenin yorulmadığı denli yoruldum
Artık kapılar açık kalsın
Bundan sonra gireceklere
Şimdi dinlenmeye gidiyorum
Hoşçakal güzel dünyam

*

Vakıf, 12/13 Ocak 1979 (Sayfa: 24)

ÇOCUKLARIMA

Diyelim ıslık çalacaksın ıslık
Sen ıslık çalınca
Ne ıslık çalıyor diye şaşacak herkes
Kimse çalamamalı senin gibi güzel
*
Örneğin kıyıya çarpan dalgaları sayacaksın
Senden önce kimse saymamış olmalı
Senin saydığın gibi doğru ve güzel
Hem dalgaları hem saymasını severek
*
De ki sinek avlıyorsun sinek
En usta sinek avcısı olmalısın
Dünya sinek avcıları örgütünde yerin başta
Örgüt yoksa seninle başlamalı
*
Diyelim zindana düştün bir ip al
Görmediğin yıldızları diz ipe bir bir
Sonra yıldızlardan kolyeyi
Düşlemindeki sevgilinin boynuna geçir
*
Say ki hiçbir işin yok da düşünüyorsun
Düşün düşünebildiğince üç boyutlu
Amma da düşünüyor diye şaşsın dünya
Sanki senden önce düşünen hiç olmamış
*
Dalga mı geçiyorsun düşler mi kuruyorsun
Öyle sonsuz sınırsız düşler kur ki çocuğum
Düşlerini som somut görüp şaşsınlar
Böyle bir dalgacı daha dünyaya gelmedi desinler
*
Dünyada yapılmamış işler çoktur çocuğum
Derlerse ki bu işler bişeye yaramaz
De ki bütün işe yarayanlar
İşe yaramaz sanılanlardan çıkar
*
Nesin Vakfı, 4 Temmuz 1986 (Sayfa: 25-26)

Bibaşıma

Kendi gökyüzüm var
Kendi yeryüzüm
Kendi bulutlarım
Kendi bahçemde kendim oynarım
*
İstersem bir kişi
İstersem bin kişi
Gönlümce oyun arkadaşlarım
Birbaşıma kalabalıklaşırım
*
Kendimi kendimle bölüşürüm
Söz verip kendimle buluşurum
Yakınmam yok diye kimsem
Kendimle darılır barışırım
*
Yalnız geldiğim dünyada
Nasıl yaşadımsa birbaşıma
Gün gelip ölünce
Ölüme de alışırım
*
İzmir, 9 Temmuz 1986 (Sayfa: 27)

Son Tanıklarım

*

Duvarlar tanık
Döşeme tavan
Sorun kalemlerime
Beni en iyi tanıyan
*
Anlatsın yazı makinem
Çay bardağım sandalyem
Herkeslerden daha çok
Onlar bilir herşeyimi
*
Eşyamdan daha doğru
Yok anlatacak kimsem
Yaşamı bölüştüğüm
Kahrımı çeken masam
*
Dillerinden anlarsanız
Konuşturun tanıkları
Tek başıma ağlarken
Salt onlardı beni gören

*

Nesin Vakfı, 15 Kasım 1980 (Sayfa: 28)

Küçümencik Hünerler

*

Benim de hünerlerim var
Kimseninkine benzemez
Benim de hünerlerim var
Küçücük küçümencik
Ne para eder ne geçindirir beni
Ne de kimseler ilgi duyar
*
En dar yerleri genişletirim ki
Dünyadan geniş
Ölüm hücrelerini uzaylaştırırım ki
Gezegenlere özgürdür geçiş
Zindanları aydınlığa boyarım ki
Pırıltısından gözler kamaşır
Kelepçelerimi kanatlaştırırım ki
Uçmaklara yaraşır
Yalnızlığımı kalabalıklaştırırım ki
Alanlara sığmaz
Sevdiğim kadını güzelleştiririm ki
Öyle güzel dünyada olmaz
*
Nişantaşı, 15 Ağustos 1985 (Sayfa: 29)

Şiirin Tam Zamanıdır

*

Yirmiüç Mayıs gecesinin mutluluğunda

Silinsin bütün anılarım

Ki sen tek kalasın belleğimde

Lekesiz bir aklıkta

O gecenin sabahında öyle değil

Ya ölmeliyim ya öldürmeli

Kalemle yazılamaz

Ancak kanla yazılır

İşte şimdi şiirin tam zamanıdır

*

Karanlıklar saçan bir yıldızım gecenin zifirinde

Işıksız kapkara zehir zıkkım

Nasıl öyle bir acı hiç duyulmamış

Bunca yıl hiç böyle olmadım

Öldürmemek için ne seni ne kendimi

Kanla yazılmalı bıçağın ucuna

İşte şimdi şiirin tam zamanıdır

*

Hasta bir yürek

Kendi kendimi sürükleyerek

Ben mi çağırdım bu sokak kedisini

Sokulan mırıl mırıl göğsüme

Saçlarını yüzümde gezdirerek

Gözleri böcüm böcüm kapkara

İsteyince gelecek

İsteyince gidecek

Kanın sıcağında soğuk bıçak ılınır

İşte şimdi şiirin tam zamanıdır

*

Bir damla yakutça donmuş kan

Bir bıçağın gümüşsü soğukluğunda parlar

Durur dalında kızıl gül goncasınca

Benimkisi sevmek ölümüne

Yazgısı ölümcül öyle güzel

Bir Akdeniz sevisi sımsıcak

Bir Balkan sevisi yaman mı yaman

Bir Kafkas sevisi acı mı acı

İşte şimdi şiirin tam zamanıdır

Ne ölmeliyim ne de öldürmeli

Bu sonuncusunu da burda bitirmeli

Ucundan kan damlayan bıçaktan da güzel

Bir şiir yazıp tarih düşürmeli

Herşeyin zamansız olduğu bu zaman

İşte şimdi şiirin tam zamanıdır.

*

Nişantaşı, 24 Mayıs 1984 (Sayfa: 30-31)

Benimle

*

Önce bir sayım döküm yapmalıyım
Neleri götüreceğim
Geri dönüp alamam
Kendimden hiç bırakmamalıyım geride
Gölgemi de gölgesizliğimi de
Söyleyemediklerim yazamadıklarım
Verilemeyen yanıtlarım
Benimle olmalı üzünçlerim acılarım
Utançlarım gözyaşlarım
Söyletilmeyen şarkılarım
Hiçbir kötülüğüm kalmamalı arkamda
Aldatmaları sevdiğim kadınların
Kurnazlıkları çıkarcılıkları küçük küçük
Zaman zaman kurnazlıklarım
Düşlerimi hiç mi hiç bırakamam
En değerli varlıklarım
Hele sonsuz tasarılarım ki yaşama sığmayan
Ve hiç sönmeyen harlı tutkularım
Ne kalır benden geriye
Hiç
O hiçi de kendimle almalıyım
*
Nişantaşı, 22 Şubat 1985 (Sayfa: 32)

Beklemek

*

Gözler önünde işte
Gittikçe arınıyorum kendimden
Her giden güzelleşir
Gidiyorum güzelleşmek için
Unutulsun diye çirkinliklerim
*
Gelecek birisi güzeldir
Gelince güzel değil
Hele gelmişse çirkin
Yaşam ölüm gelecek diye güzel
Ey güzeller güzeli beklediğim
*
Kaç saatim kaç dakikam ya da saniyem
Artık ne gelmek ne gitmek
Yaşamın en zor yanı beklemek
Hiçbirimiz beklemedik doğmayı
Doğduğumuzdan beri beklediğimiz ölmek
*
İzmir, 5 Nisan 1986 (Sayfa: 33)

Alışkanlık

*

Daha bir zaman
Geçmiş yılı yazacaksın
Yanlışlıkla mektuplarına
Sonra alışacaksın
*
Daha bir zaman
Yeni giysiler içinde sıkılacaksın
Eskitip kendinle birlikte
Sonra alışacaksın
*
Daha bir zaman
Bir önceki sevgilinin adıyla
Sesleneceksin yenisine
Sonra alışacaksın
*
Daha bir zaman
Yadırgayacaksın sürüklemeyi
O inmeli bacağını
Sonra alışacaksın
*
Daha bir zaman
Hâlâ sevdiğini sanacaksın
Yüreğindeki ihanet acısına
Sonra alışacaksın
*
Daha bir zaman
Alışa alışa böyle,
Bir tek kendinle kalacaksın
Ona da alışacaksın
*
Daha bir zaman
Yaşadığını sanacaklar,
Bisüre söz edecekler senden
Sonra alışacaklar

Nesin Vakfı, 4 Ocak 1988 (Sayfa: 34-35)

Hep Birlikte

*

Önce hanginiz
Gözlerim yüreğim beynim
Yoksa ayaklarım mı
*
Doğduk yaşadık yorulduk
Hiç ayrılmadan birlikte olduk
Tek tek bırakmayalım birbirimizi
Ayrı ayrı değil ellerimle birlikte
Birden ve bütün ölelim
*
Nesin Vakfı, 19 Temmuz 1987 (Sayfa: 36)

Yaşlı Adama Ninni

*

Öyle güzel bir yerine geldin ki yaşamın
Sevgililer artık seni kandıramaz
Uyu yaşlı adam uyu
Kimseler seni uyandıramaz
*
Boşuna direnme yerçekimine
Karşı konulamaz
Seç güzel bir yer de uzan
Toprak ananın kollarına
Kıskanma güzel sabah güneşlerini
Sensiz doğacaklar diye
Uyu koynunda güzelliklerin
Görmeden bir daha hiç çirkinlikleri
Uyu yaşlı adam uyu
*
Bacaklarına teşekkür et uyumadan
Taşıdılar diye seni bunca yıl
Sarıl kendine sarıl
Okşa kendini sev kendini
Kalmamış seni senden başka bir sevecek
Hele en yorgun ellerini
Öp sağ elini öp
Gözlerine teşekkür et
Salt dünyayı gösterdiler diye değil
Bir de ağladılar bunca yıl
Teşekkür et herşeyine
Teşekkür et kendine
Çünkü hakkettin sonsuz uykuyu yaşlı adam
*
Diş dişe göz göze pençe pençeye
Döğüştün bilerek sonunda yenileceğini
En soylusunu verdin kavganın
Ölüme uyumak senin hakkın
*
Hadi derlenip toparlan
Ne gözün arkada
Ne aklın geride kalsın
Herşeyi ve kendini koy yerli yerine
Uyu yaşlı adam uyu
Yum gözlerini de kendi karanlığını gör ki
Sonra iç karanlığın bile olmayacak
Kapa kulaklarını kendi uğultunu dinle
Sonra o uğultu bile kalmayacak
*
Uyursan istediğin olacak
İşte böyle törensiz mörensiz
İşitensiz görensiz
Bir varmış bir yokmuş masalı
Kim nerde ne zaman hepsi de giz
Haydi yat yaşlı çocuğum
Yum gözlerini uyu
Uyusun da uyusun ninni
Uyusun hep uyusun ninni
Uyusun uyanmasın ninni
Uyusun da küçülsün ninni
Küçüle azala hiç olsun ninni
*
Ne güzel uyuyorsun yaşlı adam
Azalıyorsun azar azar
Kulakların biraz gözlerin biraz
Gücün tükeniyor ağır ağır
Sonun yorgunluğu bastırıyor
Öyle ağır ağır ki hiç ayrımsamadan
Tükendiğinden habersiz
Bırakıyor seni dünya yavaş yavaş
Alışa alışa kendi yokluğuna
Ne güzel ölüyorsun yaşlı adam
*
Uyusun da küçülsün ninni
Küçüle küçüle azalsın ninni
Azala azala yok olsun ninni
Başka canlar dirilsin ninni
*
Sofya, 13 Ekim 1980,
Nesin Vakfı, 17 Ocak 1985,
Nişantaşı, 27 Temmuz 1985,
Nesin Vakfı, 18 Mayıs 1986,
Nesin Vakfı, 26 Temmuz 1986 (Sayfa: 37-39)