J. D. Salinger - Çavdar Tarlasında Çocuklar

(..) Bir kitabı okuyup bitirdiğiniz zaman, bunu yazan keşke çok yakın bir arkadaşım olsaydı da, canım her istediğinde onu telefonla arayıp konuşabilseydim diyorsanız, o kitap bence gerçekten iyidir. (..) 
(Sayfa: 23)
***
(..) Bu, çok yakışıklı veya kendisini gerçekten bir şey sanan herifler, kalkıp durmadan onlara böyle büyük bir iyilik yapmanızı isterler. Tabii, kendilerine felâket âşık olduklarından, sizin de onlar için deli olduğunuzu ya da onlara bir iyilik yapabilmek için can attığınızı filan sanırlar. (..) (Sayfa: 32)
***
(..) Bana birisi bir armağan verdiğinde, sonunda üzülen hep ben olurum. (..) (Sayfa: 54)
***
(..) Milletin kıçında havlu şaklatan bu Morrow gibi herifler -insanın gerçekten canını yakmaya çalışan herifler- yalnızca böyle çocukken rezillik etmekle kalmazlar. Bütün ömürleri rezillikle geçer. (..) (Sayfa: 59)
***
(..) Kadın bedeni bir keman gibidir,'' diyordu; hakkını vererek çalmak için acayip iyi bir müzisyen olmak gerekirmiş. (..) (Sayfa: 91)
***
(..) Eskiden onu pek akıllı sanırdım, o aptallığımla tabii. Öyle sanmamın nedeni; tiyatro, edebiyat ve bütün bu zırvalıklar üzerine çok şey bilmesiydi. Birisi bu konularda pek çok şey biliyorsa, onun aptal olup olmadığını anlayabilmeniz epey zaman alıyor. (..) (Sayfa: 102)
***
(..) Phoebe'nin Cumartesileri benim gibi müzeye gidişini düşündüm. Benim gördüğüm bütün o zımbırtıları aynı biçimde onun da göreceğini, ama her görüşünde onun da 'değişmiş' olacağını düşündüm. (..) Bazı şeyler olduğu gibi kalmalı. Elinizde olsa da, onları büyük cam vitrinlere koyup oldukları gibi kalmalarını sağlayabilseniz. (..) (Sayfa: 117)
***
(..) Bir şeyi çok iyi yapıyorsanız, bir süre sonra, dikkatli olmazsanız gösteriş yapmaya başlıyorsunuz. Ve sonunda da iyi olmaktan çıkıyor yaptığınız. (..) (Sayfa: 121)
***
(..) ''Hey Sally,'' (..) ''Hiç canına yettiği oldu mu.?'' dedim. ''Yani bir şeyler yapmazsan , her şeyin batağa gideceğinden korktuğun oldu mu hiç.?'' (..) ''Sahtekâr heriflerden geçilmiyor ortalık. Tek yapacağın, derslerine çalışmak, böylece, bir gün Cadillac alacak parayı kazanmasını öğreneceksin, okulun futbol takımı kaybederse çok üzüleceğine herkesi inandıracaksın, sabahtan akşama kadar kızlardan, içkiden ve seksten başka bir şey konuşmayacaksın. O küçük kliklerde herkes birbirini nasıl da tutuyor. Basketbol takımındakiler birbirlerini tutuyor, Katolikler birbirlerini tutuyor, lanet entelektüeller birbirlerini tutuyor. Ayın Kitabı Kulübüne üye olan herifler bile birbirlerini tutuyor. (..)
(Sayfa: 124-125)
***
(..) Yani, ben sinemada kendimin arkasında otursaydım, bir zahmet patırtıyı kesmemi söylerdim herhalde kendime. (..) (Sayfa: 128)
***
(..) O benimle gelmek isteseydi bile, ben onu yanımda götürmek istemezdim herhalde. Götürmek isteyeceğim biri olamazdı o. İşin korkunç yanı, ona sorduğumda ciddiydim. Yemin ederim, ben deliyim. (Sayfa: 128)
***
(..) İşin beni mahveden yanı; yanımda oturan kadın, lanet filmin başından sonuna kadar ağladı durdu. Film sahtekârlaştıkça o daha da fazla ağladı. Kadının felaket iyi kalpli biri olduğu için böyle ağladığını filan düşünebilirsiniz, ama ben onun yanında oturuyordum, değildi. Yanında küçük bir çocuk vardı ve felaket sıkılmıştı. Çocuk helaya gitmek istiyordu, ama o götürmedi çocuğu. (..) O kadın ancak lanet bir kurt kadar iyi kalpli olabilirdi. Sinemalarda böyle sahtekârca zımbırtılara deli gibi gözyaşı dökenlerin yüzde doksanı aslında kötü kalpli, aşağılık insanlar. (..) (Sayfa: 133)
***
(..) Bu entelektüel dedikleri herifler, her şey denetimleri altında değilse, entelektüel konuşmadan hiç hoşlanmıyorlar. Onlar sustular mı, sizin de susmanızı istiyorlar, onlar odalarına gitmek istediler mi, siz de kalkıp odanıza gitmelisiniz. (..) o en büyük olmayı sona erdirdikten sonra, sizin de çenenizi kapamanızı isterdi. En korktuğu şey, birinin ondan daha akıllıca bir şey söyleyecek olmasıydı. Buna çok gülerdim, çok. (..) (Sayfa: 140)
***
(..) ''Neredesin.? Yanında kim var.?''
''Kimse yok. Ben varım, ben, bir de kendim.'' (..) (Sayfa: 143)

(..) ..gerçekten öldüğüm zaman, şöyle aklı başında biri çıkıp, beni denize filan atıverse, ne iyi olurdu. Ne yaparlarsa yapsınlar da, beni lanet bir mezara tıkmasınlar. Pazar günleri millet gelip karnınızın üstüne bir sürü çiçek filan koyacak, daha bir sürü zırvalık. Öldükten sonra çiçeği kim ne yapsın.? Yani.. (..) (Sayfa: 147)
***
(..) Tuhaf bir durum bu. Yetişkinler, böyle açık ağızla uyurken berbat görünürler, ama çocuklar öyle görünmüyor. Yastığın üstü olduğu gibi tükürük olsa da, güzel görünüyor çocuklar. (..) (Sayfa: 151)
***
(..) Bir insan öldü diye onu sevmekten vazgeçmek zorunda mısın, Tanrı aşkına; özellikle de hayatta olanlardan bin kez daha iyi kalpli bir insansa.? (..) (Sayfa: 161)
***
(..) Biri sizi en azından dinliyorsa, durum o kadar da kötü sayılmaz. (..) (Sayfa: 162)
***
(..)..hep, büyük bir çavdar tarlasında oyun oynayan çocuklar getiriyorum gözümün önüne. Binlerce çocuk, başka kimse yok ortalıkta -yetişkin hiç kimse, yani- benden başka. Ve çılgın bir uçurumun kenarında durmuşum. Ne yapıyorum, uçuruma yaklaşan herkesi yakalıyorum; nereye gittiklerine hiç bakmadan koşarlarken, ben bir yerlerden çıkıyor, onları yakalıyorum. Bütün gün yalnızca bu işi yapıyorum. Ben, çavdar tarlasında çocukları yakalayan biri olmak isterdim. (..) (Sayfa: 162)

(..) 'Olgunlaşmamış insanın özelliği, bir dava uğruna soylu bir biçimde ölmek istemesidir, olgun insanın özelliği ise bir dava uğruna gösterişsiz bir biçimde yaşamak istemesidir.' (..)
Wilhelm Stekel (Sayfa: 176)

(..) Sakın kimseye bir şey anlatmayın. Herkesi özlemeye başlıyorsunuz sonra. (..) (Sayfa: 198)