Beyaz Bir Gemi Öyküsü'nden:
*
"..sanat, yeryüzünde ve insanların içinde olup bitenleri, çöplükle sarayı aynı hakikatten uzak ve güzelleştirici örtüye bürüyen ay ışığı gibi, tatlı bir yalan bulutunun arkasından göstermeye mecburdu, sanat eserinden faydalanabilecek durumda olanlar, her şeyden önce avunmak, oyalanmak istiyorlardı; sanatkârın ekmeği de işte bu tatlı rüya meraklılarına bağlıydı." (Sayfa: 18-19)
Katil Osman Öyküsü'nden:
*
''Gözümde tüten ne şehirler, ne insanlar, ne de kırlar ve ormanlardı. Açık denizleri, etrafında duvar olmayan, uçsuz bucaksız yerleri arıyordum. Ama ruhumuz böyle gökyüzlerinde uçup dururken birdenbire yere inip insan küçüklüğü ile karşılaşmak ne tuhaf oluyor.'' (Sayfa: 27)
Bahtiyar Köpek:
*
''Niçin hep acı şeyler yazayım.? Dostlar, yufka yürekli dostlar bundan hoşlanmıyorlar. ''Hep kötü, sakat şeyleri mi göreceksin.?'' diyorlar. ''Hep açlardan, çıplaklardan, dertlilerden mi bahsedeceksin.? Geceleri gazete satıp izmarit toplayan serseri çocuklardan; bir karış toprak, bir bakraç su için birbirlerini öldürenlerden; cezaevlerinde ruhları kemirile kemirile eriyip gidenlerden; doktor bulamayanlardan; hakkını alamayanlardan başka yazacak şeyler, iyi güzel şeyler kalmadı mı.? Niçin yazılarındaki bütün insanların benzi soluk, yüreği kederli.? Bu memlekette yüzü gülen, bahtiyar insan yok mu.?''
Hiç olmaz olur mu.? Arayıp, bulup görmek lazım. Bunun için de kenarı köşeyi araştırmak istemez. Her şey apaçık ortada, göz önünde. Sade güler yüzlü, bahtiyar insanlar değil, bahtiyar köpekler bile var. Ben de karar verdim, bu sefer açlıktan, ızdıraptan, nefretten değil.. rahattan tokluktan, sevgiden bahsedeceğim.'' (Sayfa: 59)
*
''Hele cümle âlem bu köpeğin onda biri kadar rahata kavuşsun, bakın ben bir daha acı şeylerden söz açar mıyım.!'' (Sayfa: 62)
*
MASALLAR
*
Bir Aşk Masalı:
*
''Asıl bahtiyar, bir ömür boyunca hasretini çektiği şeye kavuşan değil, ona erişeceğini anladığı anda, saadetinin en yüksek noktasında bir 'Ah.!' diyerek düşüp ölebilendir.'' (Sayfa: 127)
*
Koyun Masalı:
*
''Bu dünyada çobansız da, köpeksiz de yaşanabilirmiş. Ama bunu anlamak için her defasında bu kadar kanlı kurbanlar verecek olursak pek çabuk neslimiz kurur. Bari siz gözünüzü açın da, ileride başınıza yeniden itler, hele kendilerini kurt sanan palavracı itler musallat olursa, sürüyü canavarlara paralatmadan onları defetmeye bakın.!'' (Sayfa: 135)
*
Sırça Köşk:
*
''Sakın tepenize bir sırça köşk kurmayınız. Ama günün birinde nasılsa böyle bir sırça köşk kurulursa, onun yıkılmaz, devrilmez bir şey olduğunu sanmayın. En heybetlisini tuzla buz etmek için üç beş kelle fırlatmak yeter.'' (Sayfa: 141)
