Adnan Yücel - Bir Özlem Bir Türkü

 

ACILARA KARŞI

*

İyi ki silahlanmışız acılara karşı

Türküsüz çıkmamışız yollara

Ekmekten ve gömlekten önce

Aşk

Ve sevinç doldurmuşuz koynumuza

İyi ki koparmamışız çiçekleri

Sevgiyi öfkesiz takmışız yakamıza

Hani ağlamasın diye başaklar

Yüreğimizi biçerek çıktık tarlalardan

Şimdi yürümek zamanıdır dedik

Yepyeni sonsuzluklara

Yepyeni güzelliklere doğru

Meğer

Ne çok düşmanı varmış güzelliğin

*

Öyle uzak öyle uzak ki sabahlar

Ne hayalden geliyor sesi

Ne düşten

Bir demet çaresizlik olmuş her sabah

İntihar karşılığı toplanıyor güneşten

*

Ey acılara tat veren güzellik

Yüreğimize hoş geldin

Geldin de

Çiçekli dallara döndürdün öfkemizi

Artık ister dolu yağsın ömrümüze

İsterse kar

Biz ki bildikten sonra sevmeyi

Bütün sabahlar

Acı renginde olsa ne çıkar (Sayfa: 7-8)

*****

*****

ONLAR

*

Gel yüzünü buruşturma bu akşamın

Bu güzel dostlar sofrasında

Acıyı doldurma tabaklara

Ölümden söz etmenin sırası değil

Dışarda yağmur yağıyor

Gözyaşını dökme bardaklara

*

Onlar ki güneşten fışkırdılar

Cemreyi yakalayıp zamandan

Suların kucağına bıraktılar

Toprak gibi düşündüler uzun uzun

Çatlamış tohumlarca gülüştüler

Bir tek yumruk indirdiler bulutlara

Oy civan ömrüm

Yağmur adına doluyla dövüştüler

*

Gel yüzünü buruşturma bu akşamın

Geçmişi geleceğin kollarına bırak

Doğanın bağrına koy bakışlarını

Yüreğini rüzgârla tazele

Ölmüş bir kavganın çoğaldığını

Bir başağın tanelerinden izle

De ki yeni başladı bu aşk

Bütün geçmişi bir kitapta gizle

*

Onlar ki yer altına gönüllü girdiler

Kömüre sevdirip kazmayı

Yeryüzüne aydınlık gönderdiler

Yürekleriyle ısıttılar evleri

Çocuklar üşümesin dediler

Yalnızca ekmek istediler kendilerine

Oy civan ömrüm

Tokluk adına açlığı bölüştüler

*

Gel yüzünü buruşturma bu akşam

Umuda batır çatalını

Ölenleri geri getirmez ki konuşmalar

Sabrı kaşıkla

Acıları yudumlamaya bak

Ölmekten daha zordur çünkü

Ölümleri yeniden yaşamak

*

Onlar ki gülü dalında sevdiler

Acıları barındırıp gönüllerinde

Sevmeyi sevilmeyi türkülediler

Mutsuzluk nedendir bilinsin

Mutluluk nedir görülsün istediler

Bir tek kibrit yaktılar karanlıkta

Oy civan ömrüm

Işık adına yangınla seviştiler (Sayfa: 9-11)

*****

*****

ÇOK BOYUTLU BİR GECE NOTLARI

*

Haykıran bir mutluluktu gece

Coşkudan mı suskudan mı bilmem

Türküler yayılırken yaşamın göğsüne

İnce ince

Sessizce

Yüreğin sularında şiir ve resim

Geceyi yırtarak sevişiyordu gizlice

*

Yağmurla yıkanan çiçekler adına

Pembeler beyazlar ve morlar adına

Bir türkü

Bir türkü daha

Bu gece yaşamak

Dağları çıldırtan bir uzunhava

Varsın

Yağmuru doldursun koynuna karanlık

Gün batarken ufukta

Vangogh lekesiz bir güneşti duvarda

*

Acı bir kahkahaydı sessizlik

Aşktan mı kavgadan mı bilmem

Dışarıda bahar gecesi ve leylak

Dışarıda konuşmak yasak

Oysa çok boyutlu bir dergâhta

Alabildiğine bağırmaktı susmak

Ve betonu toprak gibi avuçlayıp

Tohum tohum patlamaktı yaşamak (Sayfa: 12-13)

*****

*****

RÜZGÂRSIZ UYANAMAM

*

Gün batarken ayrılırsak eğer

Gizlice bakışlarını doldur koynuma

Güneşsiz ayrılamam

*

Az sonra

Suyu kesilecek insan ırmağının

Yeminim var şafaklar adına

Yorgun yüreklere biraz umut

Biraz sevgi sunmadan duramam

*

Doğanın dudaklarında dolaşır ellerim

Yaşamın tenini okşarım bütün gece

Karanlıklara karşı biraz bilim

Biraz estetik Şiirsiz uyuyamam

*

Sular çoktan ışıdı koynumda

Gel artık uyandır beni

Seher vakti dağıt saçlarını yüzüme

Rüzgârsız uyanamam

*

İstersen fırtınalar yarat soluğunla

Yorganı kaldırıp savur üstümden

Kendinle ört her yerimi

Gün doğarken sensizliğe dayanamam (Sayfa: 14-15)

SUÇ OLUR

*

Durmuş sanki zamanın rüzgârları

İnceden türkülerdir akıp giden

Her ezgisinde bir deprem

Bir de yangın seslenir

Türküler ki damla damla

Süzülüp anaların gözlerinden

Acı makamında çalgısız bestelenir

Sular su olalı böyledir bu yasa

Gecikince sabahlar

Son türküler hep kanlı söylenir

*

Boşuna değil yaşamın yorgunluğu

Her şafak vakti

Gecenin yüreği patlarken denizlere

Sarmaşıklar gibi bin yaprak

Bin dal ile uzanırız güzelliklere

*

Ey zamanın çile yorgunu sular

Suç olur güzelliklere aşık olmalar

Kimse bilmez sancımızı

Kitaplar yanar

Şiirler kanağlar

Gidişimiz korkutur sevdiklerimizi

Yalnızca güneş gelir peşimizden

Bir de dağların soluğu rüzgâr

*

Bütün mendillerde sabır nakışları

Sevgi kokar işlendikleri zaman

Sonra solar acılarda güller

Kan tükürülür aşklara kan

Direncin sularında boylanırken umut

Değil mi ki damla damla

Öfke süzülür de şakaklardan

İnancın o yürekli şarkıları

Düşmez yine dudaklardan

*

İşte yine sabahın elleri

Dolaşıp duruyor gecenin saçlarında

Parmaklarında şahlanan rüzgâr

Şenlik ateşleri serpiyor dağlara

Ey yasaklara inat yüreğim

Diyorlar ki sana

Gel katılma bu rüzgârlara

Sen fırtına değil misin (Sayfa: 16-18)

*****

*****

HOŞ GELDİN

*

En güzel haberler

Baharın diliyle gelirmiş derler

Hoş geldin

Biz bizeyiz şimdi yangın yerinde

Zulümle boğuşan zaman

Meğer ne pınarlar tüketmiş sende

*

Sen ki karanlıklar ülkesinden

Geciken sabahları taşırdın

Bir elinde ırmaklar

Bir elinde rüzgârla

Pürköpük coşarak yaşardın

*

Keşke bakmasaydım sessizliğine

Tutuşup yandı bakışlarım

Gözlerin nasıl hücreleşti böyle

*

Yüksek sesle konuşulmaz bilirsin

İyi bak şu yaşamın yüzüne

Ve dinle

İntihar bunalımında yüzerken evler

Sokaklarda diz boyu iğrençlik

Tükürüksüz açılmıyor gazeteler

Ve bir zaman

Yüreğimize gömdüğümüz efendiler

Açıp yelkenlerini

Selamsız ve sabahsız gittiler

*

Önce şarkılar dizildi kurşuna

Sonra kahkahalar ve kuşlar

Şimdi bu serseri akşamlarda

O eski şarkılardan

Bir tek nakarat dolaşır yalnızca

*

Dudaklarına bahar düşmüş biri

Nasıl anlatır ki sevincini

Hoş geldin iki gözüm

Biz bizeyiz şimdi

Gecikmiş bir mutluluk içinde

Yüksek sesle konuşulmaz bilirsin

Adı nedir gelecekteki güzelliğin

Bari gözlerinle söyle

Söyle ki

Bir tüy bile yanmasın

Bu zamansız kırlangıç göçünde (Sayfa: 19-21)

*****

*****

KÜL KALABALlĞI

*

Kar yağıyor yaktığım ateşlere

İçimde kül kalabalığı bir isyan

Aysız ve çiçeksiz kanıyor akşamlar

Ellerimde kıvılcım katliamları

Dilimde sevdası tükenmiş bir destan

Nerdesin ey kül kalabalığı

Evvel ahir tek kahraman

Gel ki deli taylar karşılasın seni

O taylar ki

Koştukça kıvılcımlar tutuşturan

*

Gözleri kan çanağı tarihin

Yaralı ve mahzun bakıyor yüzüme

Zaman incecik bir ırmak gibi

Akıp geçerken şakaklarımdan

Yalnızca çocuklar güldürüyor beni

Sonsuz bir sevinç adına

Gelecek dökülüyor dudaklarımdan

*

Biz ki gönüllü savaşçılarıyız sevmenin

Bir gül uğruna çileler çekmenin

Özlemenin beklemenin

Ve sarılıp her yerimizle birden öpmenin

Menekşeler kelepçelenmişse şimdi

Öfkesi nasıl anlatılabilir yüreğin

Coşkusu nasıl

*

Bir sessizlik büyüyor her yerde

Kırlarda yeşiller tutsak

Korkular paylaşılırken birer birer

Kimse bakamıyor gökyüzüne ve denize

Bütün maviler yasak

*

Kar yağıyor yaktığım ateşlere

İçimde kül kalabalığı bir isyan

Beni anlatacak kadar

Kalabalık değil daha sokaklar (Sayfa: 22-23)

*****

*****

TEL ÖRGÜLERE TAKILMADAN

*

Daha takılmadan bu telörgülere

Biz ki

Çocuğumuz dedik alınterine

Okşadık alınterinin yanaklarını

*

Nasıl sevdik karayı bembeyaz

Sarıyı kıpkızıl

Pembe-beyaz dallarcasına

Tohum tohum patlarcasına

Üstüne üstüne yürüdük ölümlerin

Aşkın sularına girercesine

Ve tarihin en güzel yaprağını

Güneşin parmağıyla çevirircesine

*

Bir şarkıyla geldik bugünlere

Sevdikçe söyledik

Özledikçe yeniden besteledik

Kelepçeler çürüdü sesimizde

Velhasıl

Daha çocukken türküledik

*

Bu telörgülere takılmadan önce

Biz ki

Vatanımız dedik alınterine

Öptük alınterinin topraklarını

Başlar koyduk uğruna

Her damlasına can verdik

Kurtuluşumuz dedik alınterine

Açtık alınterinin bayraklarını (Sayfa: 24-25)

*****

*****

YILDIZ YARASI

*

Yaralı bir güzellik çırpınıyor içimde

Yavrusu çalınmış kuşlar gibi hırçın

Geldiğim topraklar konuşuyor ellerimde

Bir türlü anlatamadığım

Haykıran bir sessizlikle çatlıyor başım

*

Dudaklarımda tutuşan sözcükler

Utanıyor sanki anlam kazanmaktan

Bakamıyorum doğanın yüzüne

Yapraklarda bir karış toz

Ağaçlar tutsak

Yalnızca kurum kokuyor çiçekler

Yıldızları bizden kıskanan

Şu kirlenmiş gökyüzünün altında

Hep acıyla mı söylenir türküler

Bir puştluk var bütün güzelliklerde

Ne aşklar içten ne sevgiler

*

Kırılmış bir dal gibi güneş altında

Acımı dindirmek için uzansam sulara

Kan sıçrar mı dersiniz bulutlara

Yağmur yaslı yağar mı

Aşkın kuşları vurulup düşer mi toprağa

Öyleyse bırakın beni

Bırakın birbaşıma yollara

Yıldızlar kaçışırken sabaha karşı

Küfretmek istiyorum ağız dolusu

Yıldız düşmanı bütün yıldızlara

*

Yıldız mıdır sabahın alnındaki leke

Evler yıkan bir ölüm mü yoksa

Nasıl düşmüş ki yeryüzüne

Sular böyle kanlı çağlıyor

Analar atmış yazmaları başlarından

Saçlarına ağıtlar bağlıyor

Resimler girmiyor artık çerçevelere

Fırçalar boyalar suskun

Kitaplıklarda kitaplar ağlıyor

*

Alsam da başımı yürüsem kavgalara

Karanlıkları takmadan iplemeden

Aydınlıkları beklemeden

Korkunun o cüzzamlı iniltilerini

Hiç mi hiç dinlemeden

Şöyle zindanlara vursam kendimi

Kahrın ve sabrın yüreğini görsem

Diner mi içimdeki sancılar

Ya kırılan bir dalın acısı

Susar mı badem çiçeklerini görmeden

Arılarla sevişmeden

Kelebeklerle öpüşmeden

Sevinip de kurtulabilir mi ölümlerden (Sayfa: 26-28)

GÜLDÜRMEYİN BENİ AĞLAYAMAM

*

Bir zamanı geçiriyoruz deprem içinde

Bilinçler yarım sevinçler paramparça

Aşklar ihanet vurgunu nereye baksam

Günlerin dili lal

Şafakların alnında hain bir akşam

Biliyoruz ki artık

Öfke renginde bir çiçektir yaşam

Ey zamanın yüzüne korku yazanlar

Güldürmeyin beni ağlayamam

*

Biz değil miyiz yaratan ve öldüren

Yıldızları bulutlara indirip

Bulutları dağlara güldüren

Ve ters çevirip cennetin ağaçlarını

Meyvelerini yemeden seyreden

Biz değil miyiz seven ve sevilen

Ve zamanın mermer yazıtlarında

Hem ağlayan hem gülen

*

Hani köpüklerden yaratmıştım seni

Masmavi kalmasın diye dudakların

Kızıl bir öpücükle tutmuştum ellerini

Sonra bir tan vakti

Uzanıp bulutların en görkemlisine

Yeniden doğurmuştun beni

Hani nerde şimdi saçların

Gözlerimden kim çaldı gözlerini

*

İşte gün başlıyor yine

Dağların yüreği patlamak üzere

Camlarda öpüşme renkli bir sabah

Neden sevinmiyor hiç kimse

Sabahlar ki inancımızdı bizim

En güzel sevincimizdi

Artık

Doğa da mı katılmıyor bu sevince

*

İşte gün başlıyor yine

Varsın tahtlarına kurulsun krallar

Ne tarihtir acılar içinde çırpınan

Ne de akıp giden zaman

Belki ağaçlar üstünde bir yaprak

Belki zaman içinde bir an

Bir an ki

Gül göğsümüze kan sıçratan

*

Ey zamanın yüzüne korku yazanlar

Güldürmeyin beni ağlayamam

Tanrılar can çekişirken ellerimde

Krallara bel bağlayamam

Üç zamanı birden dolaşmışım

Yeryüzünü yeşerterek gelmişim bugüne

Bu tutsaklık içinde çağlayamam

Adem’den önceki adamlar aşkına

Güldürmeyin beni ağlayamam (Sayfa: 29-32)

*****

*****

KUŞ MİTİNGİ

*

Sonbahardan sonra ağaçlar

Hep duman açar Ankara'da

Saksılarda yeşil bir yalnızlık

Uzayıp gider ev tutsaklığında

Kış boyu rüzgârsız ve çiçeksiz

Ne gün kalır güneşin yüreğinde

Ne şafak ne sabah

Kar altında dilsiz ve sessiz

Bir tohum gibi bekler baharı

Taş üstünde topraksız çaresiz

*

Sonbahardan sonra Ankara'ya dair

Hep aynı sözler söylenir

Ama yağmur

Yine utanır yağarken

Kar yine yağmadan kirlenir

*

Sonbaharda sonra Ankara'da

Yalnızca kuşların isyanı vardır

Bakarsınız bir akşamüstü

Bütün ağaçlar kuş açmıştır

Ve gökyüzü meydanında

Kuş dilinde bir miting başlamıştır

*

Bir çığlıktır artık yaşanan

Sözcükler yetmez anlatmaya

Notalar fırçalar susar

Çünkü mitingden sonra kuşlar

Kırıp kanatlarını

Ankara'ya ölüm bırakırlar (Sayfa: 33-34) *****

*****

YÜRÜRKEN

*

Yürüdükçe terliyor sokaklar

Camlarda buğulanan sessizlik

Bir korkuyu çiziyor duvarlara

Her adımda buz tutuyor avuçlarım

Yeniden kanıyor içimdeki yara

*

Bu yollar

Ben yürümesem de yürünecek

Biliyorum

O kapılardan girilecek

*

Ey baharı çoşkularında taşıyan

Cemre yüzlü çocuklar

Size koşuyorum nerdesiniz

Bakışlarınız tutuşurken alnımda

Sıcak mavilere koşan

Deli bir ırmak yürüyor kanımda

*

Yine yollarda çığ başımda kar

Yangın yerine dönmüş ağzımda

Uçuşan köpüklerin en son tadı

Her solukta

Bir daha çatlıyor dudaklarım

Yürüdükçe kahroluyor sokaklar

*

Bir gün şu duvarlardan

Eski sıvalar gibi parça parça

Dağılıp dökülürken korkular

Ne olur

Gülmeyi unutmayın çocuklar

Gülmeyi unutmayın ki

Coşkunuzda tükenmesin bahar (Sayfa: 35-36)

*****

*****

BANA BENI YANSlTMA

*

Bana beni yansıtma canım

Suskulara sokma başımı

Şarkılar yasa durur sonra

Baharın kadife yeşilliğinde

Hüzün bulaşır ellerime

*

Varsın

Güzellikler çoğaltsın evrenin

Solacak güllere dil dökemem

Ben tüm güzelliklerden uzak

Ve güzellikler adına

Çirkinlikler arasında tutsak

Senin pembe evrenine giremem

*

Şu çelişkili yaşamlar yok mu

Şu kendi kendine savaşlar denizi

inan ki yedi bitirdi bizi

Yağmur tanelerince kalabalık

lrmaklarca yalnız akarız

Bazen durulur

Bazen coşar kabarır taşarız

*

Bir sen varsın sanki sessizliğimde

Yalnızca sen

Köpüklü sularımın türküsünü söyleyen

Ve doğamın yüreğinde

Pınarlarımı yaşayarak dinleyen

Yalnızca sen

Ne tanrılar var senin dışında

Ne de kitaplar gökten indirilen

*

Bana beni yansıtma canım

Korkarım

Ya sözcükler yetmezse diye

Yetmez de anlatamazsam seni

Bana kırılır mısın

Yoksa o şiirsel başını

Kaldırıp köpüklü sulardan

Gözlerimin dünyasına bakar mısın

Bakar da yüreğimi anlar mısın

*

Çılgın mavili düşlerden

Ölüm dalgalı göllerden sonra

Durdun durdun da

Be doğamın sevgilisi

Bir sarmaşıkta çıktın karşıma

Bir sarmaşığın şarkılarında

Sular sarmaşıklara

Bakışların içime doluşanda

Yüreğim bir volkan oldu dağlarda

*

Yaşanmamış yıllarım mısın

Gezilmemiş yollarım mı bilmem

Bir türkü yanar dudaklarımda

Söyle desen söyleyemem

Ana diye mi sevdim seni

Yar diye mi yoksa

Mutlu şiirler okur gözlerin

Dinle desen dinleyemem

*

İçimde çırpınan yaralı kuşlar

İlk kez konarken bir dala

Elim tutmaz

Gem vuramam duygulara

Adın bütün mutluluklara özdeş

Çocuk yüzlü

Bir anlam taşıyor hecelerinde

Oysa gecelerin

O bildik çatlak göbeğinde

Mutluluklar kelepçeli

Sevgiler daha kan içinde (Sayfa: 37-40)

*****

*****

GÜN DOĞMADAN

*

Ölümü gelin getirdiler evimize

İncecik tüller giyindi gözyaşı

Ay dalandı düştü yere ay oğul

Gün doğmadan

Bizde günlük yaşama dönüştü kan

*

Denizlere ulaşmadan kuruyan

Irmaklar ağlatır artık beni

Birden bir çığlık kopar uzaklardan

Coşkun pınarlar kurşunlanır içimde

Kıyılar kucak açar

Dereler kanatlanıp uçar çığlıklara

Susar yine bir mutluluk

İnce bir sızı dolaşır mavilerde

Irmak mı desem çocuk mu desem

Yoksa çiçek mi

Gün doğmadan

Sular ağlaya ağlaya boğulurken çöllerde

Çatlar dudaklarım

Yüreğim can çekişir susuz göllerde (Sayfa: 41)

*****

*****

BİR NEHİR ACI

*

Çığlıklar belki susar diye içimizde

Güneşin

Ordularıyla girdik denizin kalelerine

Mutluluğu sorduk yüzyıllara

Aşkı ve umudu sorduk

Ağlayıp sustu bütün tanrılar

Ne tarih konuştu bizimle

Ne de zaman bilgesi kıyılar

Bir hüzün çöktü sevda güllerine

Gün bitti çaresiz

Ay sustu gece boyunca

Belki güler diye yaşamın yüzü

Bakıp durduk mavinin en güzellerine

Bir damla sevinç ararken

Bir nehir acı koyduk suların ellerine (Sayfa: 42)

*****

*****

MONTAIGNE'LE ÖLÜM SÖYLEŞİLERİ

*

- 1 -

*

Öyle bakıp durma gözlerime

Suçlama beni Montaigne

Bu acıları süslemek istiyorum

Varsın

Yağmurlar kesilmiş olsun içimde

Gözyaşımı salıp toprağa

Sevinç tohumlarını beslemek istiyorum

*

Ne zaman okusam sözlerini

Hep "ölen ölmüştür" diyorsun

"Yaşayansa ölüme gidendir"

Ya bu ölüm acısı

Söyle bana Montaigne

Ya yürekte bu yangın nedir

Sen ki üç çocuk verdin toprağa

Yaşlarını doldurmamış üç gelin

Şimdi o acılar

Yeryüzünde bir güzellik midir

*

Aristo'nun sana söylediği

Sekiz saat yaşayan o sinek

Ne bilsin ki ağlatır babaları

Bir çocuk için ecelsiz ölmek

*

Öyle bakıp durma gözlerime

Ne kandır şakaklarımdan süzülen

Ne de kanla karışık ter

Yeter be Montaigne yeter

Ölmek değil

Ölen e ağlamak beter

*

- 2 -

*

Beklenmedik bir acıyı

Acıdan daha çok yaşarken insan

Şiir midir akıp giden zaman

Ölüm müdür Montaigne

Ölümü kucaklamak mıdır yaşanan

Adına ağlamak dediğimiz

Yüreğin o çılgın koşusunda

Yalnızca gözyaşı mıdır şahlanan

*

Kırlarda gül kanatlı bir kelebek

Çiçeklerle dolaşırken el ele

Apansız

Bir damla kan nasıl düşer güle

Türküler nasıl susar Montaigne

Ağıtlar nasıl dolanır dile

*

- 3-

*

Sular böyle sararmamıştı hiç

Böyle zamansız

Böyle güneşten uzak

Ne gün batıyor oysa

Ne şafak söküyor ufuklarda

Sanki bütün renkler tutsak

Ve bundan sonra yalnızca sarılar

Sanki hep sarılar konuşacak

Korkarım ki bu ölüm

Rengini sularda unutmuş olacak

*

Gökyüzü paramparça içimde

Yıldızlar sönük Montaigne

Bir solusam bulutlar yanar

Vursam yüreğimi duvardan duvara

Ağıtlar söylesem neye yarar

Binlerce göz bakar da yüzüme

Gözlerim yine o gözleri arar

*

- 4 -

*

Öyle bakıp durma gözlerime

Suçlama beni Montaigne

Varsın

"Erkekler ağlamaz" desin atalar

Ben bu yargıyı yıkıyorum

Ve alabildiğine ağlıyorum

Tanrıya inanmıyorum ama

Zamansız koptu fırtına biliyorum

Ve ecelsiz ölen çocuklara

Dolu vurgunu çiçekler diyorum

*

Bu kadar yeter Montaigne

Yüreğimi çoktan koydum doğanın eline

Ben ki yaşam bahçıvanıyım

Bir oğul ektimse toprağın rahmine

Acıyla beslerim tohumlarımı

Ki bir çiçek fışkırsın

Bin güzellik yayılsın yeryüzüne (Sayfa: 43-47)

*****

*****

YENİDEN SEVMEK

*

Bu gün hiç kimse sormasın beni

Hiç kimse aramasın

Rüzgârın kanatlarını kırabilirim

Şu anda

Dağlar salkımsaçak sokaklarda

Evler birer sığınak

Oysa başlarından tutup dağları

Birbirine çarpabilirim

*

Hayır

Hiç kimse söylemesin hiçbir şey

Yağmur yağıyor ağaçlara

Az sonra diner belki

Güneş yaldız döker damlalara

Öfkemi dindirebilirim

Hatta gözlerimi serperek dallara

Yapraklar gibi ağlayabilirim

*

İşte biz işte yaşam işte aşk

Hani nerde ellerim

Öptükçe kuş tüyü sıcaklığım

Dokundukça kelebek ürpertilerim

Bunca kanayan yara ile

Hani sevgilerim nerede

Aşkın gözleri neden yaşlı

Ağıtlar neden birikiyor kucaklarda

Oysa içime doldurup bu aşkları

Soluğumla fırtınalar koparabilirim

Hatta aradığım ellerimi

Bir uzatmasam her isteyene

Bütün zincirleri kırabilirim

Yeniden severim belki o zaman

Yaşamı yeniden kurabilirim

*

Bugün hiç kimse sormasın beni

Hiç kimse aramasın

Zamanımız kalmamış birbirimize

Hiç kimse başkasına yanmasın artık

Ağlamasın

Herkes eline bir nehir alsın

Bir de kalem

Sakın ola unutulmasın

Yeniden sevmek yüreklere yazılsın (Sayfa: 48-50)

*****

*****

SABAHlN YÜZÜNDE FİLİSTİN YARASI

*

Bir gece sabaha karşı

Gökyüzünü bombardıman ederken şafak

Çılgınca yazdım bu dizeleri

Ağlayarak

*

Çocuklar koşuyordu göğsümün kırlarında

Gözleri çöl

Bakışları Kızıldeniz çocuklar

Gecenin sularını

Geçerken şafağın atları

Binlerce kurşun sıkıldı göğsüme

Kırıldı rüzgârın kanatları

*

Tam da kuşlar ötmeye durduğu zaman

Ey vah kuşların sesinde kan

Benimse kollarım bağlı

Tan vakti ufuklarda bir akşam

Sakaklarım suskun

Zulüm düşlü uykular içinde bütün yaşam

*

Ey sönmüş ateşlerde tutuşan öfkeler

Yanmışın yakması buna mı derler

Şu anda dünyanın gözleri önünde

Kan sıçrarken yaşamın yüzüne

Bu lekeyi tarihten kimler siler

Bu katliam utancını kimler

Nazi kamplarındaki fırınlarda

Bitmediyse yakılan Yahudiler

Ya vurulan Filistin nasıl biter

*

Bu gece sabaha karşı

Filistin mevzilerinde patlayan şafak

Şafak değil bir silah

Her ölüm bir destan

Her yürek dünyayı tutan bir ah

Ve bütün gecelere inat

Karanlığa dişleriyle saldırırken sabah

Ey vah sana dünya-ey vah (Sayfa: 51-53)

*****

*****

LEYLAK ÇIĞLIĞI

*

Başkentin sokaklarında bir leylak

Bakıp duruyor yüzüme tutsak tutsak

Ağlamak nedir ki bu karanlıkta

Nedir ki gökyüzüne yumruk sıkmak

*

Ey geceyi serseme çeviren leylak

Kokunu duyan yok senin

Rengini tanıyan yok

Sustur artık şu korkunç morunu

Sen yağmursuz açmaz mısın

Her gece kentin yarasından

*

Kan süzülürken yapraklarına

Utancını sokaklara saçmaz mısın

Kan kokusuyla beslenen öfke

Yüreğin camlarını kırdı sonunda

Bir çığlık sarsıyor şimdi her yeri

Islak betonlar üstünde çaresiz

Ezilen tohumlar gibi bir çığlık

Ne erkekte erkeklik bırakıyor

Ne kadında kadınlık

*

Ey benim yenilmiş çocukluğum

Akım yüklü tellerde tükenirken aşklar

Biliyoruz artık

Kansız geçilmiyor ırmaklar (Sayfa: 54-55)

*****

*****

AĞLAMAKLA GÜLMEK ARASINDA

*

Bekleyip durdum sabaha dek

Geceyi sensiz geçemedim

Ağlamakla gülmek arasında

Bitimsiz bir içlenmeydi yaşam

Ya da kahreden bir ürperme

Birini diğerinden seçemedim

*

Şarkılar şahlansın diye tan vakti

Ufuklara açtım yüreğimi

Dolaşıp durdum bulutlarda

Yaprak yaprak tutuşurken dağlar

Ağlamakla gülmek arasında

Durdu birdenbire sanki zaman

Sustu bütün şarkılar

Tam da hazırlanırken gülmeye

içimde çalkalanan sularda

Apansız kıyıya vurdu bir intihar

*

Bugün de geç kaldım yarına

Dilim tutuldu bağıramadım

Ağlamakla gülmek arasında

Yine şarkısız çıkıyorum karşına

Yine şafaksız ve güneşiz

Yalnızca ellerimi uzatıyorum sana

Sen ki bilirsin şafak dilini

Ha bugün ha yarın

Bütün kahkahalar bizden yana (Sayfa: 56-57)

*****

*****

GERİYE KALAN

*

Neyi yaşıyoruz şu anda

Nelerle sığmıyoruz dünyaya

Aşktan

Öfkeye geçiriyoruz birdenbire

Sevinçten üzüntülere

Durgunluktan coşkulara koşuyoruz

Coşkulardan

Mutsuzluğa gömülüyoruz sessizce

Ve yaşıyoruz böylece her yılı

Koskoca bitmez bir saniyede

*

Bu çelişkili yürüyüşler içinde

Bizden ne kalır ki geriye

Bir ölenle ölebilmek

Bir gülenle gülebilmek

Mutluluğuna sevinmek insanlığın

Kanağlamak ölümlerine

Ve Afrikalı kapkara bir acıyı

Duyabilmek bembeyaz yüreğimizde (Sayfa: 58)

*****

*****

BİR ÖZLEM BİR TÜRKÜ

*

Ne gökyüzü sarhoş ne akşam

Yalnızca türkülerde

Bıçaklanmış bir özlem gibi yaşam

*

Gülmek için ölmek midir bu

Çoğalmak için bölünmek midir

Kim söyler şimdi bana

Bunca türkünün içinde

Ağıtlarla taşınan bu yük nedir

*

Konuştukça söz başı bir zincir

Sustukça susmak için bir emir

Menekşeler emirle açılmaz ki

Neden çalınır bu düdükler

Bu kampanalar bu ziller

Sevmenin de saati olmaz ki

*

Ne gökyüzü sarhoş ne akşam

Yalnızca türkülerde

Bıçaklanmış bir özlem gibi yaşam

*

Nasıl da kaldık böyle uzaklarda

Anam anam

Otursam taş

Yürüsem beton bu yerler

Ne olur şimdi sanki

Binsem türkülerin kanatlarına

Uçup yanına konsam

Bir çocuk denli rahat ve sıcak

Başımı dizlerine koysam

Ağlasam ağlasam

Gözlerinde unutsam geçen yılları

Dizlerinde uyuyakalsam

*

Ne gökyüzü sarhoş ne akşam

Yalnızca türkülerde

Bıçaklanmış bir özlem gibi yaşam

*

Ah bu türküsüz yerde türküler

Beni kendilerine gömdüler

Buz kesildi dudaklarım

Söyleyemedim en güzel sözlerimi

Kuşlar söyler şimdi yerime

Akıp giden ırmaklar söyler

Bu ağıt yükü çekilir elbet

Bu sessizlik çölü geçilir derler (Sayfa: 59-61)

*****

*****

SENDEN BUGÜNE SEN

*

Yolculuklar çiziyorum gözlerinde

Bol ışıklı sonsuz yolculuklar

Bir nehir takıyorum saçlarına

Bir de rüzgâr

Sensiz sevmiyorum acı çekmeleri

Neyleyim

Kış vurgunu deli yüreğimde

Çocuk gülüşlü bir bahar var

*

Sen ki kavgalarda çıktın karşıma

Yanık bir uzan havaydı yüzün

Alabildiğine ağıtsı

Ve yarınlar adına hırçın

Ellerin uzandıkça çiçekli dallara

*

lşıltılı sulara döndü gözlerin

Sevgisiz çıkamaz oldun yollara

Şimdi o zamansız öfkelerin

Küllenişini seyrediyorum sende

Bir şiir yağmurusun artık

Kitaplar şahlanıyor selinde

Al işte senin olsun yüreğim

Bir salkım

Tomurcuk gibi dursun elinde

Gör ki o tomurcukları

Ne imgeler açılacak dilinde (Sayfa: 62-63)

*****

*****

ACILARA GÜLMEK ZAMANIDIR

*

İstesem şimdi geçmiş baharları

Kim getirip koyabilir ellerime

Göçmen kuşları kim çağırabilir

Uçup dağılan ışıkları kim

Bırakın zaman çalsın bu sazları

İster kırsın tellerini yüreğimizin

İsterse ağıtlar yaksın üstümüze

Yeter ki

Tanığımız olsun yağmur ve güneş

Sabahlar konuşsun bizim yerimize

*

Aysız akşamlarda kimse ağlamasın

Kimse yanmasın

Gülmek

Yitirilmiş bir türküdür bazen

İnce bir sızı gibi dolaşır dudaklarda

Bir ihanet gibi geçer üstümüzden

Ağlayacaksa aşktan ağlasın yürek

Sevgiden ve coşkudan ağlasın

*

Doludizgin bir çavlan olup

Yangınlardan geçmek zamanıdır şimdi

Acılara gülmek zamanıdır

Biliyorum yorgun koşuyor sabahlar

Bakışlar cansız

Ve sevinç parlaklığından uzak

Masalara bağlı bir zincir uğruna

Gün doğarken kaçıyor sanki yaşam

Karanlıklara koşuyor kaldırımlarda

*

Güneşi yeşilde tüketen yapraklar adına

Kokusunu yağmurlardan kaçırıp

Rüzgârlara salan leylaklar aşkına

Başları dik tutan boyunlar

Bir daha bükülmesin zulmün yasasına

*

Bu yaralı öfke günlerinde

Selam olsun acılar içinde gülene

Kurda kuşça söyleyip

Çiçeğe kelebekçe konmayı bilene

*

Sular köpüklerini kıskanmaz bizden

Bahar çiçeklerini saklamaz artık

Biz ki ölürken yürüdük sokaklarda

Yürüdükçe kelebekler uçurduk

Dört mevsime döl taşıdık sesimizle

*

Acılara inat yaşamak zamanıdır şimdi

Alabildiğine sevmek zamanıdır

Varsın turuncular konuşsun ağaçlarda

Özlemini çektiğimiz yeşil

İsterse küçük bir yalan olsun

Bahçeleri kıskanıp dursun saksılarda

Irmakları aşmak zamanıdır şimdi

Denizleri gülerken görmek zamanıdır (Sayfa: 64-66)

*****

*****

SAÇLARlNDA DOGA DİLİ

*

Bahar emzirirken bahçeleri

Mor adına menekşelere sordum seni

Saçların yaprak kalabalığı dediler

Her telinde bir acı

Bir de mutluluk gösterdiler

Yürüdüm yollar boyunca

Yağmur sonrası bir akşam

Soluğunu istedim ağaçlardan

Gül ve toprak kokusu verdiler

Şimdi saçların haziran bulutları

Dağılmış yüzüme göremiyorum

Saçların değil

Yüzümde bir ekin tarlası

Yaz çoktan bitti biçemiyorum

Hasat zamanı geçmiş de benden

Ben harmandan geçemiyorum

Alışmış olmalıyım ağunun sarhoşluğuna

Sunduğun suları içemiyorum

*

Nedir sanki doğumun anlamı

Hem ölümcül bir acı

Hem çığlıklar dolusu mutluluk

Ölçmek istesen

Ölçülmez ki bu duyguların arası

Akıp giden sulara sor istersen

İşte yaşam

İşte yaşamın yüzünde ölüm karası

Öyleyse dağıt saçlarını göğsüme

Dağıt ki

Hep tatlı kanasın aşkın yarası (Sayfa: 67-68)

*****

*****

YAŞANMAMASl GEREKEN

ZAMAN MEKTUPLARI

*

Herkesin elinde bir defter

Öldürmeyi yazıyorlar birer birer

Hiç kimse düşünmüyor nedense

Ya sevgiler ya sevgiler

Yalnızca yasaklar konuşuyor burada

Bir de içten içe büyüyen öfkeler

*

- 1 -

*

Hiç böyle bakmamıştım ağaçlara

Böyle yeşilden uzak

Böyle duygusuz

Biz ki ormanlarda unuturduk zamanı

Şimdi yaşam nöbette

Zaman uykusuz

Öfke dökülüyor ağaçlardan

Yürekler yapraklarda coşkusuz

Hiç böyle düşünmemiştim insanları

Böyle tek boyutlu

Böyle soğuk ve arzusuz

*

Kanayan bir yara gibi duygular

Aşklar geçmeyen zaman tuzağında

Gün doğacak birazdan

Sabahlar yarım bir rüya soluğunda

*

Bir boşlukta uçuşuyor bakışlar

Gözlerin şafağı tükenmiş

Ne ötüşen kuşlara bakıyor kimse

Ne de rüzgârla sevişen bir yaprağa

Düdükler yırtarken yorgunluğu

Öfkeler küfürle vuruluyor toprağa

*

Hep yalnız yaşanıyor duygular

Hiç kimse görmüyor sanki kimseyi

Kiminin

Elleri karısının saçlarında

Kimi oturmuş mektup yazıyor

Yüreği çocuklarının avuçlarında

Kiminin buz bağlamış gözleri

Uzak bir sevgilinin bakışlarında

Çöle dönmüş bütün sevgiler

Bir pınar aranıyor dağbaşlarında

*

Varsın özlemler çekiledursun

Yürekler yansın

Aşklar kül olsun hayal ufuklarında

Fıkralar

Çıkmıyor yine belden yukarı

Gözyaşlarını gizliyor kahkahalar

Banyo mermerlerinde sabun salyası

Kurnalar baştan başa utanç

Her yer

Kudurmuş bir erkeklik harası

Haşa haralardan

Duyguları biçilmiş bir insan tarlası

*

- 2 -

*

Saatler yalnızlığı gösteriyor

Yüreğim yine tetikte

Bir hiç uğruna dağlar gibi nöbette

Böyle sessiz ve yorgun

Geçip giden her saniye

Bir yıl gibi inliyor sen diye

Yine özlem kusuyor karanlık

İnceden

Yanık bir türkü dolanıyor dilime

Başını dağlara çarpıyor sesim

Bir kez olsun

Sensizliği yırtsın diye

Yandığım yalnızlık değil

Bu yalnızlık

Boş yere çekilen bir çile diye

*

Sabrın bütün gömlekleri yırtık

Gittikçe unutuluyor şarkılar

Anlıyorsan eğer mektuplarımdan

Artık

Söz edemiyorum sana aşklardan

Burada insanlar

Rahatsız oluyor öten kuşlardan

İlkbaharın yeşili

Sonbaharın sarısı

Birer birer öldürülüyor durmadan

*

- 3 -

*

Ay doğuyor şimdi yalnızlığıma

Göz kırpıyor sevişen tepelerden

Bugün ayın on beşi

Işık yağmurları yıkıyor yüzümü

Her damla

Seni taşıyor bana uzak denizlerden

Bütün akşamlar

Böyle bir gurbet sessizliğinde

Sigara dumanına karışıyor sabır

Yalnızca

Özlem yükseliyor pencerelerden

*

Vuslat ulaşılmaz bir sabah

Sensizlik alabildiğine karanlık

Ne olur gözlerin olsaydı şimdi

Bir umut feneri bir aydınlık

Ellerin olsaydı sımsıcak

Ve dudakların

Günbatışı rengindeki o ıslaklık

*

Her gece paramparça rüyalarım

Duyguları m yarım

Aşklarım yarım

Gözlerim susuz

Bir çifte pınar gecelerde

Birinde sen birinde çocuklarım

İçimde kanayan iki yara

Biri gülen ayvam

Biri ağlayan narım

Bir sevgilidir ki sorma

Bana karımdan da karım

Gün başlamıştır artık

Karanlıkları silip kalkarım

Umutlar yarım sevgiler yarım

*

Yine dağ memelerinde şafak

Kızıl mendilini sallıyor uzaktan

Yine doğrulup kalkamıyorum

Uyuya kalıyorum dizlerinde

Oysa güneş

Salkımlarını çoktan asmış ağaçlara

Her yanım kuş cıvıltısı

Sabahın

Zaferi kutlanıyor gözlerinde

*

- 4-

*

Susmuştu duygunun ırmakları

Yanıp kül olmuştu sevgiler

Varsın az olsun yaşamın güzeli

Bir kez geldin ya bu yerlere

Artık

Çarpı koymuyorum takvimlere

O aşkla dağlar aştın çünkü

Su taşıdın içimdeki çiçeklere

*

Şimdi bir parkın havuzunda

Sular

Denizlere dönüşüyor bir anda

Kollarını açmış kıyılar gibi göğsün

Dalgaların diliyle koşuyorum sana

Varsın köpüklerim

Yüzünde çatlayıp sönsün

İsterse çalınsın başım taşlara

Ölsün bütün bakışlarım ölsün

Gözlerinin sonsuzluğuna gömülsün

*

Anıların sanatsal güzelliğinde

Artık

Türkülerde buluşuyorum seninle

Biri fırtınalar koparıyor ezginin

Bir damla yaş oluyor biri

Aktıkça birikiyor kirpiklerimizde

Kim dinler ki zoraki baskıları

Sıralanan yasakları kim

Bu karanlık kurallar ülkesinde

Yeter ki dolunaylar

Kandil yaksın ellerimizde

Her şey öyle güzel

Öyle sonsuz olur ki içimizde

Anlatmaya yetmez yine sözler

Ancak şiirler konuşur gözlerimizde

*

- 5-

*

Mektubundaki isyanlar boşuna

Varsın

Ayrılıklar tutuşsun bağrımızda

Sevmeyi nasıl bilirdik yoksa

Özlemeyi ve beklemeyi nasıl

*

Ben çoktan öptüm güzellikleri

Yalnızlığın gücü yetmiyor artık

Sensizlik

Dost kılıyor bana bir dağı

Ne zaman yüzüne baksam

Sıcak bir kadın gibi karşımda

Ovalarla

Pınarla dopdolu kucağı

Yanaklarında küme küme kar

Bir elinde güneş bir elinde ay

Saçları bembeyaz bulut yumağı

Dağ değil bir gelin duvağı

*

- 6 -

*

Şimdiki zaman çoktan ölmüş burada

Geçmişse sararmakta yavaş yavaş

Kırgın yemiş

Güller gibi çürüyor dallarda

Yaşamı bilinçten emziriyoruz artık

Umudu sevinçten süzüyoruz

Yolu yok başka yaşamanın

Her sabah geçmişin yüreğine

Filizlenen bir gelecek çiziyoruz

*

Hele biriksin bu deli sular

Dalgalar rüzgârla bir kucaklaşsın

Kabarıp kabarıp taşsın

Sel olup aksın çektiğimiz acılar

Açlıklar büyüsün şimdilik

Hırsından çatlasın karanlıklar

Yeter ki zamansız başlamasın kavga

Kan içinde boğulmasın mutluluklar (Sayfa: 69-81)

*****

*****

UZAKTAN ALDlM HABERİ

BİR ÇAĞLAYAN KURUMUŞ

*

Bugün inanmıyorum hiç kimseye

Mektuplara gazetelere

İnanmak gelmiyor içimden nedense

*

Nasıl kurumuş ki o çağlayan

Tutuşturmuş böyle bütün ırmakları

Yanarak dökülüyor yanaklarımdan

Bir elimde uzak göller

Sular silahlar altında çaresiz

Bir elimde geceyi yaktığım şamdan

lşığı mumdan değil sanki 'nurdan'

Nereden çıktı o ışıltılı çağlayan

İşte gurbet işte ölüm işte insan

Ey yangınlarla boğuşan yüreğim

Dayanabilirsen eğer gel de dayan

*

Bugün inanmıyorum hiç kimseye

Mektuplara gazetelere

İnanmak gelmiyor içimden nedense

*

Bütün dostlar yine bir arada

Birinin gülüşü Mardin sıcaklığı

Birinin elinde Azeri bir fırça

Diğeri az sonra getirir sabahı

Ne olur rakılar bensiz açılmasa

Hiç mi hiç sevmiyorum artık gülmeyi

Tarih mi yitirdi kendini

Gelecek mi lekelendi yoksa

Keşke diyorum bir bilen olsa

Doktor bilir mi dersin

O şimdi çok uzaklarda

Ne güneşi tükenmiş ne şafağı

Yanıp duruyor daha ufuklarda

*

Bugün inanmıyorum hiç kimseye

Mektuplara gazetelere

İnanmak gelmiyor içimden nedense

*

Ama ölüm denilen acımasız gerçek

Neden sırıtarak bakıyor yüzüme

Hey gidi koca çağlayan

Bir sevda değil miydi yandığımız

Bu sevda allahsız da yaşanır

Sazında güneş eliflenir sözünde kitaplar

Vurur başını dağlara kırlara yıldızlara

Habire koşar koşar

"Bi'şolmaz" be iki gözüm

Bu sevdalar biz olmadan da yaşar (Sayfa: 82-84)

*****

*****

NE ZAMAN

*

Yine çığ basmış bütün yolları

Yolu yok haber salmanın

Selam iletmenin dostlara

Hep kavgayla sürecek gibi yaşam

Korkarım ki

Aşka zaman bulamadan gideceğiz

İçimizdeki sonsuz sevgileri

Acının tabutuyla toprağa vereceğiz

Kim bilir

Belki yürürken belki yatakta

Bir yürekte bin şiir götüreceğiz

*

Ne zaman tatlanacak bu yaşam

Uzun bir öpücük gibi dudaklardan

Sen söyle ne zaman

*

Yine sabır taşıyoruz evlere

Sabır ki doruklardan yüce

Her adımda

Gelecek türkülenirken ince ince

Apansız bir ölüm fırtınası

Bir kanlı yağmur

Yaşam yasımızı tutuyor sessizce

*

Bu sabır çatlayacak bilirsin

Sel olup taşacak çekilen acılar

Bir gün

Ya yeniden başlayacak o yağmur

Ya da dinecek bütün sancılar

*

Ne zaman söylenecek türkümüz

Her yerde ve hep bir ağızdan

Sen söyle ne zaman (Sayfa: 85-86)