*****
Calıgula:
*
İşte bu kadar.! (İçer.) Dinle şimdi. (Hayallere dalmış gibi) Evvel zaman içinde, kimselerin sevmediği bir imparator yaşarmış. Kimseler imparatoru sevmezmiş ama imparator, Lepidus'u çok severmiş. Günün birinde bakmış ki imparator, Lepidus küçük oğlunu çok seviyor, oracıkta öldürtmüş küçük oğlunu; çünkü Lepidus'un yüreğinden o sevgiyi söküp atmak istemiş. (Farklı bir sesle) İnanmayın canım hemen, hikâye işte. Komik ama değil mi.? Eh gülmüyorsun Lepidus. Kimse mi gülmüyor yoksa.? Gülmüyor.. Pekâalâ. (Birden öfkeye kapılır) Herkesin derhal gülmesini emrediyorum.! Güleceksin Lepidus, hepiniz güleceksiniz. Kalkın ayağa, gülün katıla katıla. (Masaya yumruğunu vurur.) Göreceğim, hepinizin güldüğünü göreceğim.
(..)
(Sedire devrilir, kendinden geçmiş halde kahkahalar atarak) Şunlara bak Caesonia, şu rezilliğe bak.! Zarafetten, saygınlıktan bahsedenlerin haline bak, gördün mü buraya kadarmış, hani nerede kaldı atalarımızın bilgeliği, hani millet görse ne derdi, lafta kaldı bak, buraya kadarmış hepsi. Bunun adı korku Caesonia, korkunun önünde hiçbir şey duramaz. Esaslı duygudur korku, medet ummaz başkasından, saftır, sahicidir, atadan gelir asaleti. (Sayfa: 54)
