Arka Kapak:
*
Bazı kitapların özel tiryakileri olur. "Seni İçime Gömdüm", bu tür kitaplardan. Romanın kırık dökük bir İngilizceyle konuşan başkişisi Kabrero, Kızılderili karısının cesedini dağlardan indirdikten sonra şöyle düşünüyor: "Eline tüfeğini alıp, fişeklikleri göğsüne çaprazlamasına asıp atını üstlerine sürse, kasabanın sokaklarında ölüm saçarak önüne geleni yağmalayarak, yakıp yıkarak dolaşsa, kasabayı yerle bir etse bile, gözlerinden okunan bu sevginin ürküttüğü kadar ürkütmezdi onları."
*
Bu roman, aşkın yırtıcı inceliğine inanan tiryakilere sesleniyor: Şiddetin kolgezdiği bir dünyada aşkınızı nereye gömerdiniz.?
*
''Seni İçime Gömdüm, yalnızlığın tutku ve başkaldırıyla iç içe dolanmış bir yalnızlığın öyküsüdür. Güçlülerin sömürgesi olmuş, çeşitli kültür bireşimlerinin etkisiyle kimlik bunalımına düşmüş, çelişkiler içinde yaşayan bir toplumdaki aykırı kişinin öyküsüdür bu. (..) Seni İçime Gömdüm, büyük bir aşkın yanı sıra Meksikalı insanın kimlik arayışının öyküsüdür temelde. Ama zaman ve mekânı bir yana bırakıp içinde yalnızlığın çağrısı duyan her insanın öyküsü olarak da okunabilir gibi geliyor bana. Yazar ününün, kitap basım sayısının en önemli ölçütler olduğu koşullanmasına girmemişseniz, Tomris Uyar'ın ustaca çevirisiyle Seni İçime Gömdüm'ü okumak, hele Bozkurt Güvenç'in özen dolu çevirisiyle Yalnızlık Dolambacı'nın aydınlığında okumak, çok zevkli anlar yaşatacaktır size. Ben kendi adıma, Seni İçime Gömdüm'ü bir kez daha okuma isteğini duyduğumu söyleyebilirim rahatlıkla. Bu gizemli yapıtta keşfedebileceğim daha neler vardır kimbilir.''
*
Nesrin Kasap / Cumhuriyet Kitap
*
Tomris Uyar, Önsöz
*
Andrew Jolly'nin özgün adı Lie Down In Me olan bu romanını has kitapların kokusunu hemen alan (bir süre önce yitirdiğimiz) Adnan Semih tanıtmıştı bana. Roman beni yalınlığıyla çarptı doğrusu. Yazarın kimliği hakkında herhangi bir bilgi bulunamamasıysa şaşırtıcıydı. Uzun aramalar sonucu Andrew Jolly'nin iki roman yazdığını (öbürü A Time of Soldiers) öğrenebilmiştim; ama yazarın doğum ve ölüm tarihini, kitaplarının hangi yayınevlerince yayımlandığını bulup çıkaramamıştım.
Şimdilerde, üçüncü basıyı hazırlarken en gelişkin bilgisayar ağlarının bile bana yardımcı olamadığı ortaya çıktı. Adnan Semih'teki özgün roman da onunla birlikte kayıplara karıştı. Belki yazarın seçmesi de bu doğrultudaydı: bir sır olarak kalmak. (Sayfa: 5)
*
''İyi bir karı, dedi ağabeyi, akıttığın değerli suyu emen, karşılığında iyi ürün veren bereketli bir toprak parçasına benzer; oysa Kızılderili bir kadın, ne kadar sulasan da suyunu boşa akıtan kurak bir tarladan başka nedir ki.?'' (Sayfa: 14)
*
''Kızılderililer hem inatçı olurlardı hem budala. Kaç kereler vaftiz etmeye kalkışmıştı onları -üstelik eğitimden geçmeden- yine de istememişlerdi. Kurtarıcı'yı küçümsemişlerdi. Tahtalara çivilenen, kafasına kaktüs sokulmasına engel olamayan bir tanrıya neden yakaracağız, diye sormuşlardı. Böyle bir tanrı nasıl yağmur yağdırabilirdi.?'' (Sayfa: 15)
*
''..ikisi hep birlikte, hep bu vadide, günlerin kırıcılığından uzakta, hep yeniden başlarken, karısına olan aşkı dilinin ucunda bir acı gibi dururdu, konuşma duyusunu köreltirdi, çünkü benliğinin tam ortasında açılmış bir yarayı andıran bu aşk, bildiği sözcüklere, okuyamadığı bütün o kitaplardaki sözcüklere sığmıyordu.. Hiç değilse bu vardı, diye düşündü, ben layık olsam da olmasam da vardı.'' (Sayfa: 31)
*
''..bir erkeğe bir kadının ölüsünü koskoca bir dağdan aşağı sürükleten sevgi, nasıl bir sevgidir ki.?
''Bilmiyorum. Başka sevgi tatmadım ben.'' (Sayfa: 42)
*
''..her çukur birbirinin eşidir ve hangi yoldan olursa olsun ölüme geçişte ayrım yoktur..'' (Sayfa: 44)
*
''..aşkları yumuşak, sevecen bir yaraydı..'' (Sayfa: 63)
