16 Ekim 2018 Salı

Nietzsche


Hepimiz bazen birileriyle o kadar yakınlaşırız ki hiçbir şey engellenemiyormuş gibi görünür. Bizi ayıran küçük bir köprü vardır, o kadar. Ama sen, tam bu köprüye adım atacakken sana şu soruyu sorsam:
''Bu köprüyü geçip bana gelir misin.?''
İşte o anda artık bunu istemeyiverirsin, sorumu tekrarlasam öylece suskun kalırsın. O andan itibaren aramıza dağlar ve azgın nehirler girer; bizi ayıran ve birbirimize yabancılaştıran duvarlar bitiverir önümüzde ve bir araya gelmek istesek de artık yapamayız. Ama, o küçücük köprüyü düşündüğünde, sözcüklere sığmayacak kadar büyüyüverir gözünde. Yutkunur ve şaşar kalırsın.

Hiç yorum yok:

Sohrâb Sepehrî (سهراب سپهری) (Sohrâb-i Sipihrî) - Sekiz Kitap, Bütün Şiirleri (Farsçadan Çeviren: Mehmet Kanar)

Rengin Ölümü (1951)   GECENİN KATRANINDA * Nicedir bu yalnızlıkta Suskunluğun rengi dudakta. * Bir ses çağırıyor beni uzaktan Ama ayaklarım ...