Hasan Hüseyin Korkmazgil - Kandan Kına Yakılmaz, Kızılırmak

 

ÖNSÖZ GİBİ

*

Otuz yaşımın olanca korkusuzluğu, yerinde duramazlığı ve sevinciyle oturuyordum söğütlerin altında. Çocuklar çakıltaşlarıyla, çığlık çığlığaydılar akan suda. Temmuz sıcağı tütüyordu. Harman sarıları, dizlerimdeki sayfalardan kalkıp, yamaçlara ağıyordu. Kırlangıçlar geçiyordu Ağlasun'un göklerinden. Dereboylarından bin renkli türküler yükseliyordu.

Kimdin sen.? Adını duymuş muydum.?

Yıllar önce bir tek, o eşsiz ağustos şiiri'ni okuduğum zaman Dost'ta, deprem yaşamıştım uğuldayan kanımın hızlıca akışında.

''Kimsin.?'' diye sormuştum sana.

Çocuklarımın yörük karası gözlerinden, güneşi ince ince süzen salkımsöğüdün dallarına kadar, evreni bir bir taramış, meydan okumuştum:

''Benim olmalısın.!'' demiştim.

Dünya, bir devrimin eşiğindeydi sanki.

Sen;

*

''gürün'de doğdum

------dedin mektubunda-

mutlu günlerin dışında

ekmek kavgasının içinde doğdum

tutsak sabahlar yaşadım masmavi

-----[özlemlere kandım

artmadı bulgur

kavak yapraklarında sakız gibi güneşler

yitik bereketler arkasında çırçıplak

---düşlerde savrulup gitti çalınmış

-----[çocukluğum

gezdim

---sevdim

okudum

topraktan kaldırıp elimi

---alnıma koydum

yangın yerlerinde güneşe karşı

öfkeyle gülen gözler

---yıpranmış yalın eller

----kitaplar çekmiş perdeleri kapkara

-----[gördüm

acıydı sevinçti korkuydu hınçtı

kerem’di garip’ti karacaoğlan’dı

yunus’tu sinan’dı mustafa kemâl’di

destanlar ortasında çalkandım durdum

zorlu dağlar

zorlu beller

yorgun tarlalarda zorlu acılar

onların yüzlerinde gördüm ağrımın

-----[aynasını

-----gözbebeklerimde yaşadım

insan dedim

barış dedim

vurun demedim

bir kancık dönemeçte bir ölümlü gün

-----yirmiüç baharımda

kelepçe değil kollarımda

yiğitler anası memleketim.!''

*

dedin.

Yirmi yıl, başka bir şey sormadım sana.

Zaten, çetin bir bileğitaşıydın, bundan böyle, benim için. (Sayfa: 9-10)

*

Kimi zaman, bir kavga adamının yanıbaşında yaşadığımı, en acımasız boyutlarıyla algılardım. Kimi zaman da, bir devrimcinin sukatılmadık coşkularını olduğu kadar, bir eski zaman bilgesinin o derin çilesini duyumsatırdın bana.

Senin yakınlarında yirmi yıl dönenmiş bir kadın olarak; ille de senin güzel, çok güzel bir ozan olduğuna hem inanan, hem de bunu bilen bir şiir tutkunu olarak, seni hep okumak, seni anlayarak okumak, elbette boynumun borcuydu, senin o gür şiir soluğunu duya duya..

Sen ki bu dünyayı şiir gibi yaşardın.!

Tükenmez bir merak ve sevgiyle bakardın, insan denen doruktaki karmaşaya. Ve yazarken, o çok insanca, o çok evrensel gönül yükleriyle ve yaşıyor olmanın ölçüsüz sevinciyle dolar taşardın ve dünyayı alay ya da öfke fırtınasının önüne katıp süpürmek istediğin zamanlar bile, sevginin altın yolu, sonsuzmuş gibi uzanırdı önünde ve tutkuyla öfkelenir, öfkeyle severdin.

*

''uzatın ellerinizi ellerinize

kaldırın güneşe kollarınızı

durun duvar duvar

durun yapı yapı

---dostlarım

-----direnin karanlığa

sevmek yapabilir bu dünyayı yeni baştan.!''

*

demiştin sen. (Sayfa: 13)

*

Seni şimdi ben, ''bu dünyadan çekip gitmişler''le bir, düşünebilir miyim, buna kim dayanabilir.! (Sayfa: 14

*

Ve sonra elinden, atardın kalemi, yeniden yeniden almak üzere:

*

Bedrettin Cömert'e adadığın şiirinde;

*

''sen aşk şiiri yazamazsın

hasan hüseyin''

*

demiştin; belki en güzel aşk şiirini böylece yazdığını biliyor muydun.? (Sayfa: 15)

*

azime korkmazgil

ankara, 19 kasım 1984

ÇOCUKLARYA

dünyanın her yerinde çocuklar

ardarda gelen sözcükler gibidirler

birbirine çok yakışan uyaklardır çocuklar

---ezgide sesler gibidirler

yürüyenle yürürler/otururlar oturanla

---ve uçarlar uçanla

dünyanın her yerinde çocuklar

mutlaka şarkılar mırıldanırlar

el çırparlar mutlaka

---hızdan kanat taktıkça

*

bu fırsat geçmez ele bir daha

yalvarırım bırakın çocukları

bırakın çocukları koşsunlar

koşup koşup düşsünler / bırakın

bırakın ellesinler ateşi

böcek soksun ellerini / bırakın

*

salıncak şarkıdır çocuklara

---uçurtma şarkı

koşmak biraz şarkıdır çocuklara

---fırtına biraz şarkı

koşan geyik koşan at

uçan gemi motosiklet

yüzmek biraz şarkıdır

suda balık biraz şarkı

bindirin yalvarırım

bindirin çocukları arabalara

ürke korka sürmeyin arabaları

el çırpsınlar çocuklar

---çığlık atsınlar

bu fırsat geçmez ele bir daha

*

şarkı söylemek demek

---kanatlanmak demektir

atlara uçaklara kuşlara yellere uçurtmalara

uçan kaçan bir şeylere binmek demektir

hele bakın şu bizim kocamanlara

yola çıkar

---türkü söyler

ağaca çıkar

---türkü söyler

ata biner

---türkü söyler

*

doluşur kara trenlere otobüslere

biner gider türkülere

---şarkılara bizimkiler

*

yalvarırım uçurun çocukları

uçan kaçan bir şeylere

---bindirin çocukları

bırakın denesinler kanatlarını

bu fırsat geçmez ele bir daha (Sayfa: 19-21)

*

SALDIRAN KÖR YOKSULLUK

*

yüzleri yıkanmamış bu çocukların

açılmamış gözleri aydınlıklara

*

tabanca

---zincir

----muşta

bilmemişler bundan başka

---tanımamışlar

*

ağaç görmüş

---yakmışlar

kanat görmüş

---kırmışlar

şimdi de düşmüşler insan izine

nerde insan

---nerde ışık

---vurmuşlar

*

bilmiyorlar

---ipler kimin elinde

kim oynatır bu kuklayı

---bildikleri yok

cepte mangır

---elde silah

vuruyorlar yarın için çırpınanları

vuruyorlar vurur gibi açlığı

vuruyorlar vurur gibi yokluğu

vuruyorlar kendi kardeşlerini

*

yüzleri yıkanmamış bu çocukların

açılmamış gözleri aydınlıklara

*

(1979) (Sayfa: 22-23)

SANDIKLI FOTOĞRAF

canlarım

güzellerim

neden öyle boynu bükük

neden öyle çarpık çurpuk

---tepelenmiş güller gibi duruyorsunuz

neden öyle

örselenmiş güllersiniz gözlerinizde

*

biliyorum

---yaşamak güç

kolay değil eğrilmemek sapmamak

satılmamak kolay değil canlarım

dik tutmak kolay değil

---şu güzel başı

*

bir biz miyiz yiğitlerim

---yolunu yanlış seçen

bir biz miyiz bu çetin güzellikte

---yanlış yolda taban tepen.?

sular da hırçın akar yanlış yollarda

---bulur en sonunda yataklarını

-----vura vura başlarını taşlara

bir biz miyiz canlarım

---yanlış giden bu yollarda.?

*

ne taşız biz

---ne de toprak

bir tohumuz karanlıkta

yürürüz eğri büğrü

yürürüz yoklayarak

---çıkarız aydınlığa (Sayfa: 24-25)

ÖLÜM UCUZ OLMAMALI:

''ölüm ucuz olmamalı bu çağda

sayrılıksa yenilmeli

açlıksa kovulmalı dünyadan

savaşsa durdurulmalı

neyimiz var kardeşler şu kısa konuklukta

---sevmekten ağlamaktan gülmekten başka'' (Sayfa: 30)

DİL

bu toprağın dilinden

onu sürüp eken anlar/sen anlamazsın

bu demirin dilinden

onu söküp döven anlar/ sen anlamazsın

çile dedik yüzyıllardır

acı dedik ağrı dedik/ sen anlamazsın

vurduk başlarımızı taşlara türkülere

geldik ta oralardan ta buralara

acılar şu gözünde heybemizin/ tatlılar şu

umutsa bülbül olmuş

---şakır durur dalımızda

--en eski acıları

yüklenmişler paraları/ kalmışlar altında insansızlığın

yüklenmişler silahları/ kalmışlar korku

---[cehenneminde

ne uykuları uyku/ ne dışlıkları dışlık

çok sürmez göreceksiniz

---başlarlar ateş etmeye

--kendi gölgelerine

okunurlar tarih kitaplarında

biz biliriz bunları çok eskilerden

böyle böyle dikmişlerdir nalları

---bugün tarih olan çağlarda

dil demek kolay elbet

ama bu dil değil ki

yoncada eşek dili harmanda öküz dili

bu dil insanın dili

---ta maymundan hitit'ten yunus'tan beri (Sayfa: 38)

KANDAN

KINA YAKILMAZ

vurma dedim vurulursun

kandan kına yakan var mı

kandan kına bre yezit

---yakınıp da onan var mı

sen yarını ne sanırsın

yarın vuran bre yezit

---bu dünyada barınır mı

*

nasıl kıydın şu sabaha

---ürkmedi mi ellerin

ellerin bre yezit

---ekmekten korkmadın mı

nasıl kıydın şu insana

kolların bre yezit

---kırılıp sarkmadı mı

*

kanlı el kanlı ekmek

sofra değil leşbaşı bu

sofra değil bre yezit

---sardı dünyayı kokusu

sevmek ağlamak gülmek

hakkın değil bre yezit

---seninki kahpe korkusu

*

akrep desem yılan küser

yılan desem sırtlan kızar

soyun sopun bre yezit

---soyun sopun nerde yazar

bu susar o susar

susmaların bre yezit

---elbette ki bir sonu var

*

nasıl kıydın şu güzele

yok mu senin sevenin

sevenin bre yezit

---şu dünyada tek sevenin

nasıl kıydın şu cana

sevilenin bre yezit

---sevilenin yok mu senin

*

yaratanım dünya dünya

yaşatmaktan bıkılır mı

kan dökerek bre yezit

---el içine çıkılır mı

nasıl kıydın şu yarına

kandan kına bre yezit

---kandan kına yakılır mı

*

(1978) (Sayfa: 39-40)

DUR BİRAZ DA

BEN SORAYIM

adımı ne sorarsın

---bilmez gibi bilmez gibi

yolumu ne sorarsın

---görmez gibi görmez gibi

bu bataklık bu sinek

bu karanlık bu korku

ben önümü görüyorum ey kentsoylu

-----ya sen nerdesin

solundan medet kesik

---sağın kum çölü

delirmek saldırmak boşuna bugün

---o masmavi çaylar bugün kan gölü

.....................................

.....................................

davul çalın davul çalın çocuklar

uyandırın fırtınayı çocuklar

---dağıtın karanlığı

bu sessizlik bu susku

bile bile lades bu

bu güzellik korkusu

davul çalın davul çalın çocuklar

halay çekin halay çekin çocuklar

şarkı türkü gürültü

çalkalayın bataklığı çocuklar

dağıtın karanlığı çocuklar (Sayfa: 41)

KİTAPLAR

Çizim: Sevdakâr Çelik

kitaplar da bizim gibi

doğuyorlar büyüyorlar ölüyorlar

doğan ölür bir gün elbet/ ne kuşku

*

ne var ki öyle değil kazın ayağı

---öyle değil işte kurdun kuyruğu

bizler nasıl doğuyorsak

nasıl büyümüyorsak/ nasıl ölmüyorsak

---kendi toprağımızda

kitaplar da bizim gibi

---yakılıp gidiyorlar düşman ellerde

doymadan gençliklerine/ yaşamlarına

*

okuduk bunlar ta ilkokul kitaplarında

okuduk bunları tarih belgelerinde

ve yaşadık bunları acılı günlerimizde

*

üşüttüler karakışta/ yak dediler kitabı

yak dediler kitabı/ yaktık ısındık

kömürler yattı yerde/ madenler yattı yerde

sular öylece aktı/ güneş baktı öylece

---en eski penceresinden

*

nerden nere gelmişiz biz/ kim söyler

söylemek bir şey değil elbet/ kim kalkar tanık olur

---bu korkunç cinayete

*

beyin sığmaz olmuş kafatasına

öfke sığmaz olmuş can kafesine

---peki ama nerde o kuş.?

*

(1978) (Sayfa: 47-48)

AH ŞU LANET BAŞAĞRISI

yine başladı başım

yine dünyam kapkaranlık

*

ne aspirin ne novaljin ne şurup

eczanelik ağrı değil bu benimkisi

değil dostlar

---beyin değil

----işte elektrosu

yürekse

saatli bomba sanki mübarek.!

*

''ağrısız baş

---taş altında'' diyorlar

anlıyorum domuzuna

---anlıyorum it gibi

ama işte dindirmiyor ağrımı

---algılamak bu gerçeği

*

yıllar var ki şu ülkede

şöyle sıcak şöyle mutlu

---şöyle yürek soğutan

-----tek bir haber değmedi kulağıma

-----tek bir olay yaşamadım

hep kan gölü hep gözyaşı hep kargış

sanki yunus yaşamamış bu topraklarda

hacıbektaş diye biri geçmemiş buralardan

*

toprakları sürecektik kardeşçe

ekip biçip harmanlayıp kardeşçe

denizler ki yok bir eşi dünyada

göller ki ırmaklar ki çaylar ki

madenleri sökecektik kardeşçe

yeşillere saracaktık kırları kıraçları

okullarlı yuvalarlı parklarlı

---geniş güzel caddelerli kentler kardeşçe

*

yine başladı başım

yine dünyam kapkaranlık

hep de böyle güzel düşler kurarken

hep de kulak kabartırken tv'de haberlere

bakarken başlıklarına gazetelerin

tam da eğilirken yüzüne sevgilimin

---öperken alnından bir güzel başarıyı

belki yalan

belki doğru

ama insanca

---bir öykü anlatırken dostlara

bir kadeh bir şeycikler bir kuytu köşecikte

-----iki fiskos ederken

yem atarken balkonda serçelere

sardunyaya kızarken niçin açmadın diye

filistin'i düşünürken otobüs durağında

dalmışken kavak dallarının sabah ışıltısına

yıldızları gagarin'ce görüp gözlerken

sıvazlarken enflasyonu etsiz soframda

düşte deve görmeyi yorumlarken yatakta

sesine kapılmışken telefonda birinin

gülümserken suratına asalak devrimcinin

şiirini deşelerken çöplüksel bir olayın

kaçırılmış fırsatlara ağlarken türkülerde

ve sessizce ölüşünü bir koca kelebeğin

---saksıda sarmaşığın güneşe gülüşünü

-----çokboyutlu izlerken

ortasında alnımın

---birdenbire bir ağrı

*

neye vursam

---hangi taşa bu başı

kime sövsem

---hangi puşta

---hangi soysuza.!

onursuzluk batağının yarınsız yaratıkları

---bu insan kılıklılar

gözdeki pırıltının

---alındaki ışığın

-----sevginin saygının güzelin düşmanları

*

değil dostlar

---bu değil

güzel günler görünürde yok daha

bunak düzen kan istiyor

---su değil

suçlu sen ben

suçlu şu bu

---o değil

suçu vurmak gerekiyor dostlarım

---suçluyu değil.!

*

bu inatçı başağrısı böyle bu

değil dostlar

değil dostlar

---başımın suçu değil

ne zaman ağrısa erciyes karlı başım

bakıyorum ağrıyor

---erciyes'e dönmüş başı

-----şu güzelim ülkenin

*

(1975) (Sayfa: 59-63)

Marlo Morgan - Sonsuzluğun Mesajı, Bir Aborijin Bilgeliği Romanı (Türkçesi: Türkan Gezgin)

 

''Onun halkı asla duygularını saklamaz ya da inkâr etmezdi. Onlar kendilerini nasıl hissettiklerinden sorumlulardı ve duygularına eşlik eden edimlerin tümünü disiplin altına sokmayı öğrenmişlerdi.'' (Sayfa: 10)
*
''Anne, anlamıyorsunuz, diye düşündü. Hatta anlamaya bile çalışmıyorsunuz. Topraklarımıza kendinizle birlikte, tıpkı kendiniz gibi zincire vurulmuş insanları getirdiniz. Ardından bize yolumuzun yanlış olduğunu söylediniz. İnsanlarımı tepelerden aşağılardaki sınıra, ölüme yolladınız, ya da çoğu, sizin hastalıklarınızla hastalandı ve öldü. Hayatta kalmayı başaranlar sizin dilinizi konuşmaya, sizin yaşadığınız şekilde yaşamaya zorlandı. Şimdiyse bana, bebeklerimi belirlememin bile önemli olmadığını söylüyorsunuz. Bunlar garip ve zor zamanlar ve siz anlamaya bile çalışmıyorsunuz.!'' (Sayfa: 22-23)
*
''Misyon, bir kilise arazisiydi. Burası ilk olarak, Avustralya kıtasının bu tanrının terk ettiği kısmına, kafir siyahi yerlilerin ruhlarını kurtarmak için gelen misyonerler tarafından ortaklaşa kurulmuştu. Daha sonra, hükümet tarafından vatandaşları bir örnek yapmak için uyguladıkları programın bir parçası olarak burası kullanılmaya başlanmıştı. Bu kıtanın ilk sahibi olan yerlileri hiçbir zaman gerçek birer vatandaş olarak kabul etmeye yönelik bir niyetleri olmamıştı; bunun yerine yasal olarak oy birliği ile Hayvan ve Bitki Topluluğu Kanununun içinde yer almaları kararlaştırılmıştı.'' (Sayfa: 25)
*
''Kendinle ilgili düşünme biçimini değiştirmeli ve başkalarının görüşleri her ne olursa olsun kendinden memnun olmalısın. Sen, kendinle gurur duyduğun ve temsil ettiğin şeyden memnun olduğun zaman, kaç tane arkadaşın olduğu farketmez.'' (Sayfa: 101)

*

''Ömründe ilk kez olarak ''korkak'' sözcüğüne yeni bir açıdan baktı. Belki, bazı koşullar altında, diğerinin kazanmasına izin vermek daha akıllıcaydı. Belki korkaklık bir çeşit korunmaydı. İki yön vardı, içe ve dışa doğru, bu durumun her iki yanını da düşünmek, hem içeriye kendine bakmak, hem de dışarıya duruma bakmak ve bilgece hareket etmek anlamına geliyordu.'' (Sayfa: 153)

''..Nasıl oluyor da bunları yemenin tehlikeli olmadığını anlayabiliyorsunuz.?'' diye sordu.

''Değişik bir şeyle karşılaştığında bunun yenilebilir olup olmadığını anlamanın bir yöntemi vardır. Bu, koku alma duyusuyla başlar. Yalnızca bitkileri değil, her şeyi koklamayı öğrenmen çok önemlidir. Havayı, suyu, hayvanları, hatta başka insanları kokla. Yeterince karşılaştırma yaptığında, zehirli maddelerin çoğunlukla güçlü, kendilerine özgü bir kokusu olduğunu fark edeceksin. Eğer bir bitkide senin tanıdığın bir zehirin kokusu yoksa, bundan sonra bitkinin bir parçasını kırarak bedenine sürtmelisin. Bunun için gözkapakların, burun deliklerinin çevresi ya da kolunun altı gibi duyarlı bir yeri kullan. Herhangi bir acı, rahatsızlık ya da kaşıntı duyup duymayacağını, cildinde şişme ya da su toplaması olup olmadığını görmek için bekle. Eğer bunlar olmazsa, bitkinin tadına bakabilirsin, ama ağzının kenarını ya da üst dudağının altını kullan ve yine bedeninin vereceği tepkiyi bekle. Eğer hiçbir tepki yoksa, biraz daha büyük bir parçanın tadına bakabilirsin. Bitkinin suyunun bir bölümüyle gırtlağının gerisinde gargara yap ve bunu tükür, sonra yine bunu yutmadan önce neler hissettiğine bak. Bu ilk parçayı yuttuğunda, bunun karın ağrısına yol açıp açmayacağına ya da bedeninin seni bu parçayı ağzından geri çıkarmaya ya da altından dışarı atmaya zorlayarak reddedip etmeyeceğine bakmalısın. Bunun senin, düşünmeni ya da yürümeni etkileyip etkilemediğini görecek kadar uzun süre bekle.

''Tüm yeni karşılaşmalar birer testtir -yiyeceklerle, insanlarla, görüşlerle. Önce her şeyin kokusuna bak. Eğer birisi sana bir şey söylerse, onu kokla, sezgilerini kullan.! Eğer kokusu sana iyi geliyorsa, o zaman tadına bakmak için birazını dene, ama bunu her zaman çiğne. Yutmadan önce uzun süre çiğne. Sözcükler bile yutulmadan önce uzun süre çiğnenmelidir çünkü bir şeyi tükürmek, onu bir kez içine aldıktan sonra ondan kurtulmaktan çok daha kolaydır. Eğer sözcükleri kabul edip içine alırsan ve bu görüş senin için iyi değilse, bu senin için sorunlara neden olacaktır. Bu, sen onu dışarı atana kadar şişliklere, baş ağrılarına, göğüs ağrılarına, karın ağrılarına ve çürüyen yaralara yol açacaktır. Neyse ki, konu yiyecekler olduğunda kusmak ya da ishal olmak ve sorunu çözmek daha kolaydır. Görüşleri ve inançları kafadan çıkarmak bundan daha zordur.'' (Sayfa: 204-206)

''Sanırım yaşamının ilk bölümündeki deneyimlerin, senin nelere inandığını belirledi. Daha sonra, inandığın şeyler senin neleri deneyimlediğini ya da onları nasıl gördüğünü belirler. Her ikisi de bunu gerçek yapmaz. İnsanlar gerçeğin yerine inancı koyma eğilimindedir.'' (Sayfa: 210-211)

''Yaratılışın yasaları zamanla değişmez ve kesinlikle erkekler ya da kadınlar için farklı değildir. Her insana özgür irade armağanı verilmiştir. Bu hiçbir zaman geri alınamaz. Onun için herbirimiz kendi yolumuzda gitmekte, kendi alın yazımızı aramakta, kendi üst benliğimizi keşfetmekte özgürüz.'' (Sayfa: 211-212)

*

''Bizim çocuklarımıza, bir öğrenciye, bir bilgi verildiğinde, bu, bir tek öğretmen tarafından yapılmaz. Bu, bir grup öğretmenin olduğu bir toplulukta yapılır. Böylece hiçbir şey unutulmaz, hiçbir şey eklenmez ve hiçbir kimsenin yorumu bir gerçek olarak öğretilmez.'' (Sayfa: 218)

*

''Bir şeyi yazıya döktüğünde, onu anımsamana gerek kalmadığına inanma eğilimi gösterirsin, çünkü ona daha sonra bakabilirsin. Yazık ki, bu, zihni tembelleştirir. Senin gücün, bir kâğıt parçasına devredilmiştir. (..)

Halkımızdan yüz yaşında olanlar elli yaşında sahip olduklarının iki katı bilgiye sahiplerdir. Biz bilgiyi yazılı olarak aktarma yoluna nadiren başvurduk. Bizim için bu ne gerekliydi ne de uygundu. (..)

Biz binlerce yıldır mesaj sopalarımızın üzerine simgelerle yazılan yazıyı kullandık ve gelecekteki yolculara notlar ilettik. Bizim mağaralarda ve koyaklarda kaydedilmiş bir tarihimiz var, ama bizim halkımız her zaman yaşamlarını maddi şeylere değil ruha dayalı olarak yaşadı. Biz doğayı ya da unsurları kontrol etmeyi ya da kendimizi üstün insanlar haline getirmeyi asla düşünmedik. Dünya evrimini henüz tamamlamadı. İnsanın buradaki en iyi yaratık olduğuna karar vermesi akla uygun bir şey değil. Bitkiler hala uyum sağlıyorlar, hayvanlar hala gelişiyorlar ve insanların ruhsal farkındalıklarının eşyalara verdikleri önemi yakalaması için katetmeleri gereken uzun bir yol var. Biz bunun yerine, kendi yolumuzu geliştirdik, çünkü bizim isteğimiz uzun ömürlü olmak ve tüm yaşamın uyumlu olması.'' (Sayfa: 218-219)

*

''Benala çantasındakileri dışarı çıkardı: böğürtlenler, yapraklar ve yumurta kabuğu. Teker teker hepsini ezerek toz haline getirdi. Karışıma hamı-ur haline gelene kadar su damlaları ekledi. Sazları örerek bir kap yaptı ve hamuru bunun içinde koydu.'' (Sayfa: 223)

*

''Beatrice şimdi o gün yollarına çıkacak her şeyin -her yaratığın, her insanın, hatta hava durumunun bile- var olmasının kendine özgü bir nedeni olduğunu anlamıştı. Onun amacı olup bitenleri anlamak değil, bunları kabul ederek saygı göstermekti. Avusturalya'nın vahşi doğasındaki yaşam karmaşık değildi. Bu, Büyük Ruh'un amacına saygı duymaktan ibaretti.'' (Sayfa: 227)

*

''Yaşam değişimdir. Bazıları büyük, bazılarıysa küçüktür ama değişim olmaksızın gelişme olamaz. Ve değişimle gelişme acı ya da fedakârlık değildir.'' (Sayfa: 259)

*

''Avrupalıların gelmesinden ve kabileleri kendi ülkelerini terk etmeye zorlamalarından beri, modern yerlerde doğan yeni Aborijin nesilleri, sorumluluk ve onuru artık kültürlerinin bir parçası olarak saymamaya başladılar. Sorumlu olmalarını gerektiren hiçbir şey yoktu. Beyaz adam onlara, temsil ettikleri her şeyin yanlış, aptalca ve kötü olduğunu öğretti. Birinin kalbi ve zihni böyle ayaklar altına alındığında, onun onurlu olması kesinlikle söz konusu olamazdı.'' (Sayfa: 263)

*

''Bir armağan senin, birisinin istediği bir şeyi vermendir, onların sahip olması gerektiğini düşündüğün ya da senin kendini vermek zorunda hissettiğin bir şeyi vermek değil. Yalnızca, bir insan onu istediğinde ve sen onu verebilecek durumda olduğunda bu bir armağan olur.'' (Sayfa: 265)

*

''..sana bizim, her annenin oğluna ''hoşça kal'' demeye zorunlu olduğu bir törenimiz olduğunu söyleyebilirim. Bu çok duygusal bir törendir çünkü, bir oğlan, annesine sarılarak ona ''hoşça kal'' der ve birkaç gün sonra onun bedeninde bir erkek geri döner. Bu, çocukça şeylerin sonudur, oğlan ölmüştür. Bir yaşamın içinde birçok yaşam vardır. Çocukluk bunlardan yalnızca ilkidir.'' (Sayfa: 272)

*

''Hiçbir hayvan korku içinde yaşamaz. İnsanların aslında korku duyacakları hiçbir şey yoktu. Onlar kendilerinin Sonsuzluk olduklarını biliyorlardı. Onlar herhangi bir acı ya da rahatsızlığın, geçici olduğunu biliyorlardı. Şimdiyse korku, gezegenimizi çevreleyen temel bir enerji gücü haline geldi. Korkunun içimizde yol açtığı zarar işte böyledir.'' (Sayfa: 277)

*

''İnsan yaşamı bir spiraldir, bizler Sonsuzluktan geliriz ve daha yüksek bir düzeyde oraya geri dönmeyi umarız. Zaman bir dairedir ve bizim ilişkilerimiz de birer dairedir. Bizler Aborijin çocukları olarak, yaşamın ilk yıllarında her bir daireyi, her bir ilişkiyi kapatmanın önemini öğrendik. Eğer bir anlaşmazlık varsa biz bu çözümlenene kadar uyanık kalırız. Biz, yarın ya da ileriki bir tarihte çözüm bulmayı umarak gidip uyumayız. Bu, daireyi, uçları kırılabilir bir halde açık bırakmak olur.'' (Sayfa: 180)

*

''Doğmadan önce yaşamayı kabul ettiğimiz şey herkesi sevmekti. Bunu yapmak kolaydır. Tüm insanlardaki sonsuzluğu sev ve enerjini, bilinci seninkine benzeyenlere ver. Bir başkasını etkilemenin tek yolu, ona örnek olmaktır. Kimse hazır olmadıkça değişmeyecektir. Ve unutma ki bu normaldir.'' (Sayfa: 282)

*

''Hafif bir yağmur yağmaya devam ederken, Googana düz çıkıntının önünde ayağa kalktı, yüzünü göklere doğru kaldırdı ve ağzına giren yağmur suyunu yuttu. Ateşin yanına döndüğünde Beatrice'e, ''Bana yağmurun tadına bakmayan insanlardan söz et. Onların tüm yaşamları boyunca böyle şanlı bir biçimde ayakta durmadıkları doğru mu.? Onların, bulutlar açıldığında koşuşturduklarını ve kafalarının üstünde bir sopanın ucundaki bezi tuttuklarını duydum. Bunu neden yapıyorlar.?'' diye sordu.'' (Sayfa: 287-288)

*

''Eğer kendi duygularına saygı duymazsan, bir başkasınınkilere saygı duyman olanaksızlaşır.'' (Sayfa: 318)

*

''Yanılsama, onu görenin gözlerindedir. Korunma, kendinin korunmaya gereksiniminin olduğuna asla inanmamaktan gelir.'' (Sayfa: 322)

*

''Zamandan üç biçimde söz edilebilir. Geçmiş, dün ve geride bırakılan zaman. Düz bir çizgi gibi olan gelecek, yarın ve önümüzde uzanan zaman vardır. Sonra zaman çemberi gelir. Bizler Sonsuzluktan gelir ve ona döneriz. Bana gelince, benim zamanla olan ilişkim bir nokta tarafından betimlenir. Geçmişi değiştiremezsin. Geleceği garanti altına alamazsın. Onun için bizim sanatımız noktalarla doludur; bunların her biri zamana karşılık düşer. Önemli olan tek zaman şimdidir, her bir an, her bir noktadır. Eğer her günü elimizden gelen en iyi biçimde yaşar, her şeyi en yüksek bütünlük düzeyimizde yaparsak, bu yolculukta birer insan olarak başarılı oluruz.'' (Sayfa: 325-326)

Ateş Kutsaması

*

Ateş düşüncelerimizde olsun,

Onları doğru, iyi ve adaletli kılsın.

Ateş, bizi, bundan daha azını kabul etmekten korusun.

Ateş gözlerimizde olsun.

Ateş, yaşamdaki güzellikleri paylaşmamız için gözlerimizi açsın.

Ateşten, bizleri, haketmediğimiz şeyleri almaktan korumasını diliyoruz.

Ateş dudaklarımızda olsun ki

Gerçekleri kibarlıkla söyleyebilelim,

Başkalarına hizmet edip onları yüreklendirebilelim.

Ateş kulaklarımızda olsun ki

Derin dinlemeyle,

Suyun akışını,

Ve tüm yaratılışı

Ve rüya görmeyi duyabilelim

Dedikodudan ve

Ailemize zarar verebilecek

Ve onu bölecek olan şeylerden korunalım.

Ateş, kollarımızda ve ellerimizde olsun ki

Hizmet edebilelim ve sevgiyle dolabilelim.

Ateş tüm varlığımızda,

Bacaklarımızda ve ayaklarımızda olsun ki,

Yeryüzünde saygı ve dikkatle

İyiliğin ve doğruluğun yolunda yürüyebilelim

Ve doğru olandan uzaklaşmaktan korunalım.

*

Minendie arkadaşlarının ışıldayan yüzlerine bakarken, ''Bu çok güzel,'' dedi. ''Halkımızın, misyonerler cehennemin ne kadar kötü bir yer olduğunu söylediklerinde ve orayı sonsuz bir ateş çukuru olarak tanımladıklarında, o kadar hayret etmelerine şaşmamalı. Aynı şeyin, iki ayrı grup tarafından iki karşıt uç olarak görülmesi çok ilginç. (Sayfa: 341-342)

''Onun adı ornitorenk, Mapiyal.''

(..)

Birisi, ''Neden Mapiyal.?'' diye sordu. ''Bize kalbindekileri söylesene.''

''Çoğu zaman iki dünyayı, değişime uğramış olanlarınkini ve bizimkini düşünüyorum. Ornitorenk, suyla kara arasında gidip gelir. O, suda kendini daha bir evindeymiş gibi hisseder ve yaşamını sakin, durgun sularda geçirir, ama hep suyun altında kalamaz. Karayı ziyaret etmelidir, havayı soluyabilmek için güvenliği bırakmalıdır.'' (Sayfa: 345)