Gülten Akın - Ağıtlar ve Türküler Kitabından:

Sardunya 

Yasadır anımsatalım:
Tohum ekenlerin, fide dikenlerin
Kimse durduramaz yağmurunu
Güneşini kimse kesemez

Fesleğen ekiyorum, sardunya dikiyorum
Arsızmış, öyle diyor komşum
Artık siz istemeseniz de
Açar tohumunu, yayılır toprağınızda

Ne güzel ne güzel ne güzel tanrım
Fesleğen ekiyor, sardunya dikiyorum
Bitiyorum arsızlığına çimenin çiçeğin
Arsızlık bugünden geri
Umut ve direnç demektir
Sokulmak demektir yaşamın koynuna
Özdeşlik demektir yaşamla
İnan olsun dostlar, inan olsun
Dalından kopan sardunya
Bozulmadı bi kez, eğmedi başını
Açmayı sürdürdü diktiğim toprakta  (Sayfa: 120)

ŞİFAHİ

*

Gövdem çürüyordu

Leylaklar zakkumlar içinde

Kafesim göğsümü bırakıp gitmiş

Dar boynum lale

Çürük bir köpeği kokluyordum

Kendi işemiği içirilmiş

Baldıran yerine

İlk kez çocukluktan çıktığımdı

Uygulamalı tarih dersinde

Çarmıhtan başlattılar

İsa'nın kolları kan içinde

Sonra bu kollarla çağımızda

Bir kuşu bile kaldıramadı İsa

Elleri kendinde değildi

*

Kimse

O kimse kimse

Kimse soruyordu

Yanıtı önceden verilmiş sorularla

Buna saldırmak denirdi

Başka zaman olsa

*

Derken gerilmiş bacağımızda

İçerden tınlayan haşarı diyapozon

Kopuyordu sinirlerimiz

Davuldu tabanımız vura vura

Patlatıyorlardı,

Çıksın diye tın tın tınlayan

Al diyapozon

O inatçı şeytan

Direnç havlıyordu

*

Nasıl üremiştik gösteriyorlardı

Burgaçlar burgaçlar burgaçlar içinde

Bu yanlıştı bence

Ya da uyutmuşlar bizi anatomi dersinde

*

Kan dereler gibi, o gerçek o

Nerde taşır bunca kanı şaşıp kalır insan

Karsa dağlar, çıplaksınız kar içinde

Ya da bir kış gölüdür,

Ateş sanıp sizi, söndürüyorlar

*

İncelmiş azalmış gibiyiz çoğumuz

Büsbütün kurtulur kimimiz ağırlığından

Çarpa çarpa başımızı duvarlara

(Onlar öyle derler sonradan)

Kurtulmuştur kimimiz ağırlığından.

*

Ölüm erkencidir, bekleyemez orda

Demir odalarda

Bir de yüreğimiz durmamışsa

Durmamışsa

Canımız örsüne vuruyorsa hâlâ

Dağılanı toplar sararız zamanla

Zamanla

İnsan

Bazan

İçinden içinden büyür insan bazan

Kök salar kendi derinlerine

Bedenini bağışlar egemenliğinden

Kırılmış bir parmak, bükülmeyen bir diz

Ertelenir eklem, ertelenir kas

Susturulur kan

Derin toplar güllerini

İner yarın bahçesine (Sayfa: 134-136)

*****

*****

İğneli Dost

*

İster ki herkes ölsün

Neler besleyip büyütmüş

Gömmüştür neleri gizli gizli

Belleği sıra

İster ki herkes ölsün

*

Şarap olacakken sirkeye dönmüş

Üzüm suyu şaşkınlığında

Gidişi kelebek, gelişi beygir

Kişnemesi çöplük sanrılarıyla

*

Yollarda ipekler halılar, çağırır evine

Eli dili soylu kırmanç güzelliğinde

Tarih düşersiniz artık İsa doğmuştur

Dostluktan önce, dostluktan sonra

Arınmıştır kirlerinden insan ve dünya

Belli belirsiz bir sızıyla

Dönüşte eliniz varırsa sırtınıza

Kocaman paslı bir iğne

*

Onların

Çimen bitmez bastıkları yerde

Sevgi buruşur (Sayfa: 148)

Bedrettin Koçaklaması

*

Bir Türkmen kocası söyledi son kez

Hayattan değerli yoktur, bilesin

Ama körpenin, palazın kanıyla

Kanayan bir yol olduğunda hayat

Asma kendi ışgınını kuruttuğunda

Her Bedrettin ölümle uzlaşır

Uzlaşılacaksa

*

Erdem midir susma, öyle denildi

Ört kepenklerini sıkıca

Sana değmeyene karışma

Yüz alışılmışın sığ sularında

*

Bilim yumuşak bir döşekse

Bedrettin ayakta

*

Halk birikir cellat ölür

Zulum bir başına kalır

İp çürür, kurşun çözülür

Bedrettin yaşamakta

*

Onlar benlerinin kölesi oldular

Değiller

Bir kendi sözlerinin bile sahabı

Gülten çok dostu gördün

Kalsınlar sağlıcakla (Sayfa: 149)

*****

*****

Büyü

*

Büyü de baban sana

Büyü de

Acılar alacak

Büyü de baban sana

Büyü de

Yokluklar alacak

Büyü de baban sana büyü de

Bitmez işsizlikler açlıklar alacak

Büyü de

büyü de baban sana

Baskılar işkenceler alacak

Kelepçeler gözaltılar zindanlar alacak

Büyü de

Büyüyüp on yedine geldiğinde

Büyü de baban sana

İdamlar alacak (Sayfa: 235)

Gülten Akın - Kestim Kara Saçlarımı Kitabından

Yalnızlık Camları
*
Açıktayız gözlerimizin ardı kapkara
Bir ayrılışta yıkılıyoruz
Bir ayrılışta bağlarımız kopuyor
Burası İstanbul
*
Bazı adamlar var şaşıyoruz
Avuçlarındaki sıcağı nasıl
Düzenlerini nasıl yitirmiyorlar
Şaşıyoruz burası İstanbul
*
Akşam kuşlarını İstanbul'un
Damlar üzerinden bir kaldırıp
Başka damlara konduruyoruz
Bu camlar yalnızlık camları
Dışardan yukardan gözlerimizle
Bu camlara yağmur yağdırıyoruz (Sayfa: 20)

*****

*****

Pazar
*
Aldılar önceden dolmuş gününüzü
Ortalığa bıraktılar işsiz güçsüz
Yazılar masalar pencereler yok
Şimdi ne yapacaksınız
*
Üstünüzde on iki saat bu mavi
Sonra yıldızdan delirmiş gökyüzü
Yol, gücünüzün yettiği kadar, rüzgâr
Ama elleriniz sevginiz nerde
Şimdi ne yapacaksınız
*
En anlamsız yüzü yaşamanın
Üstünüze üstünüze gelir
Bir ses sevgiyi yadsır bilmeden
Vaktinden önce büyümüş
*
Koşarsınız filmlere kitaplara
-Karanlıkta düşünmek unutmak kolay-
Koşarsınız bir iki saatçik
Baştan savmaya kendinizi
*
Sizin yaşamanız oysa
O sizin asıl istediğiniz
Uykularda olmayacak şeylerde
Yalanlarda eskidi. (Sayfa: 31)

*****

*****

AĞUSTOS AYDINI
*
Bunca taze el taze göz
Bizim olan havadan aydınlıktan
Çekildik çizeklerin yasakların
Çekildik yapıların karanlığına
Kendi kurduğumuz kendimiz için
*
Bir yudum su istesek demir borulardan
Tüm koku tüm sıcak vay bize
Nerde bir dokunsak delireceğimiz
Serin ağaç altlarından gölge topraklardan
*
Gün doğar gün batar bize ne
Güzelmiş, havadan bize ne
Bütün iş düzgün soluk almada
Bazıları için her şey düzeninde
*
Çevreleri varlıkları saygıdeğer atalarınca
Vardan yaratılan bayanlar baylar
Yazını gündüzler boyu dev yapıların
Pencerelerinden geçiren biz
Uyudukları sırada birazcık
Serin havalarından alabilir miyiz (Sayfa: 45)